Ператварэнне Забiякi

Выхаванне верай у чараўніцтва або ператварэнне Забіякі.

Кожную раніцу ў Гукалітарыі ўзыходзіць музычнае сонейка і ўсім літарам, складам і словам, усяму жывому, дорыць цяпло гукаў. Ад гэтых гукаў растуць цудоўныя словы, як у нас на зямлі расліны.

Зорны гук адлюстроўваўся ад верхавін вызов, дубоў, ліп, алей, ляшчыны, вольхі і ўліваўся ў слова Лес і пачынаў гучаць па-новаму непоўторна з нутра кожнага дрэва, кусціка, былінкі. Непрыкметила буковка З по мянушке Забіяка гэтай прыгажосці, абарона ад кепскіх думак заплюшчывала тое, што ў літар замест вачэй. А Забіяка марыла стаць, як раз тым, што аб'ядноўвае слова, вядома па свойму, індывідуальна, ў потай. Яна жадала кираваць промня-гукавымі патокамі, яна б так прыгожа размалявалі предрасветный лес у яе акенцы... Чаму мяне тут могуць навучыць, навошта адукаванне. Вось бы на практыцы б у мяне атрымалася зрабіць цуд. Ужо тры гады літара З знаходзілася на выхаванні, але станавілася толькі замкненай, сарамлівай і зайздрослівай. Завесці - таксама, як і прыгажосць, не заўважала Задзіра. Яна вывучала групы слоў сярод жывёл: звяроў, птушак, рыб. Шукала вольнае мястэчка з прыкладымi па размеркаванні промня-гуку.

Не дапамагалі лепшыя выкладчыкі, ні якія методыкі не дапамагалі. У Забіякі не атрымливалася знайсці сваё абагульняючы месца.

Яе пазнаемілі з симетричными літарамі е і ё, нават адкрылі таямніцу літары Э, што гэта тое З, толькі зверху обнятое вялікай перавернутай С.

Задзіра заразілася сіндромам однобуквенности і однозвучия, а гэта самае небяспечнае ў дзяржаве Гукалітарыі. Яна шанавала толькі Я, як этолон слоў.

І вось як заўседы світанак, і, як заўседы, пачнуць цягаць па слоўніках, ужо былі з літарамі е-ё ў "Орфографическом слоўніку русскай мовы", у "Совецком энцеклопедическом слоўніку", а сення падарожнічаць па "Русска-Беларускаму перакладчыку". Скукатище, меркавала ды разважала Забіяка. Бо трэба эвалюцыянаваць, а не бадзяцца па пыльных паліцах гісторыі. І ўпотай яна прабіралася ў прыгодніцкія, фантастычныя і нават забароненыя кнігі, шукаючы шляху самага незвычайнага перетварэння ў дасканаласць. Цяжка прызнаць, што справа так далёка зайшла ў тупік. А ўваход/выхад ен побач, трэба толькі працягнуць або прыняць руку дапамогі.

Не дачакаўшыся выкладчыкі збегла без дазволу ў слоўнік Руска-Беларускі "Тут мяне не знойдуць, тут я яшчэ не хавалася". І тут яна сталкнулась з літарай І, беларускай, напісаной на лацінскі манер, як говарят зямляне. Літару I па мянушке, ды ніяк яе не клікалі і нікуды не клікалі! І ў яго, аказваецца, ніколі і нічога не атрымлівалася. Гэта літара балталась паміж яйка-дамамі Лацінскім і Славянскім - і не туды, і не сюды. "О, так ты Інкогніта! - усхвалявана ўскрыкнула Задзіра, і першы раз засмяялася - А довайте пажартуем як Боб і Баб, ну і што, што на сбыстро знойдуць, всеровно ж знойдуць. Бо калі цябе паставіць побач каля мяне без усялякіх люстэрк, то без разваротаў і выдумок, то атрымаецца слог ІЗ. Мы станим Вялікія, ўсё магучыя". "А можа спачатку пазнаемімся?" - адказам на не знаёмай мове Інкогніта.

Гэта і было, то што чакала задзіра - гэта было чараўніцтва. Яны разыгралсиь як дзеці, хоць, так! Яны ж і ёсць дзеці! Але галоўнае ў іх паспела прачнуцца сумленне, пакуль іх знайшлі.

Новы сябар, накшталт як замежнік, таксама моцна капрызіў, злаваўся і яго таксама ўжо довно перавыхоўвалі.

Бачылі б вы твары выкладчыкаў, калі яны зразумелі, што і як у іх атрымалася.
Усе разам настаўнікі, выхавальнікі, выкладчыкі, толькі не надзірацелі - называліся жвавчыками, сумяшчаючы дзіцячую дапытлівасць і дзедаву мудрасць. Самага лепшага з жвавчыка так і звалі Жвавчык, так - гэта менавіта той самы тады згубіўшыся і знайшоўшыся разам з Асілкам і Забіякай.

Жвавчыки слухалі гутарку пасябровавшіх ІЗ: "Калі вярнуцца да вытокаў... Спачатку жэ быў проста окіан гука-рысачак, так жа нас вучылі? І ў ім калі-то даўно зарадзіліся першыя літары. Потым літары ў выглядзе складоў выйшлі на сушу і сталі расці ў словы. У вадзе адначасова, вядомы галіны развицця другіх слоў і ў вадзе. Удасканальванне! Потым з'явіліся цэлыя акрэсленыя думкі і кнігі. Потым зноў пачалося ўдакладненне законаў, слоў і галоўных гукаў. І галоўныя словы ў гучанні... Былі выпадкі і регреса, напрыклад абсулитизация займеннік, я - як у людзей. Мы зразумелі, што такое жвавасць! І ніякімі вучэннямі-пакутамі вам гэта не пераблытаць. Калі не пагодзіцеся з намі, то галінка эвалюцыі уподзе з гары спроб, на бок "як не трэба", калі пагодзіцеся то віток ўдасканалення уподзе на кругавую прыступку са староны "як трэба". Вось і ўсе! Гара попытаў - стаць лепш, зделать добра ўсім ужо нашмат вышэй за няўзгоды, ужо занадта высокая. Прыемна здзівляць і рабіць па-сапраўднаму карысныя рэчы. Дарэчы сапраўдныя рэчы, гэта не рэчы. Было рэчыва - атрымалася хупаво!"

Вось такі шлях выхаваннем верай у цуд атрымаўся ў Забіякі разам і накшталт замежнай літарай па мянушке Інкогніта. Цяпер яны разам сузірцают зоркі, проста вераць у чараўніцтва і дапамагаюць па магчымасці ўсім і ўсяму.

Вось так Задзіра і Інкогніта ператварыліся і сталі чараўнікамі, па самі ведаеце якім прынцыпе. Сямейная пара "В" або Інкогніта-Задзіра часта заходзяць у госці да неразлучнаму з спадарожніцай Асілку, побач з якімі на свет з'явілася не адна шчаслівая буковка.