Мен табигаттын жасаган гажабымын. Асет Мукашбеков

Муса пайгамбар Алла тагаладан сурады «Я, жаратушы раббім адамзат саган кандай шукіршілік айтады?». Оган Алла тагала «Несібелерінді мен берді деп білсе, сол адамдар шукіршілік айткандары». Пайгамбарымыз Мухаммед (с.г.с.)

1. Мен табигаттын кайталанбас гажабымын. Менін акылым, журегім, козім, кулагым, колдарымды кайталаган жане соз сойлеу манеріммен сойлеген адам бурын сонды болган емес. Казір омір суріп жаткандар, откенде омір суріп аруакка айлангандар, болашакта  келетін пенделердін бір де біреуі мені кайталай алмайды. Тіпті озімнін туган бауырлар мен карындастарымнын, туган балаларымнын да озіндік кайталанбас ерекшеліктері бар, маган уксамайды. Мен де, олар да табигаттын кайталанбас гажап туындысымыз.

"Жаксыдан жаман туса жыннан пайда болганы,
Жаманнан жаксы туса нурдан пайда болганы".    Казак макал-мателдері

2. Мен табигаттын кайталанбас гажабымын. Менде Жаратушынын хайуандарга уксас жараткан жан иесімін. Мені тек хайуандардагы сезім, туйсік канагаттандырмайды. Менін жан дуниемде: ата бабаларымнан урпактан урпакка беріліп келе жаткан алаулап жанып жаткан жалын, озімді озім будан да жаксы болуыма итермелейді. Казак атам: «Казакбайдан ушеу туады. Біреуі кете, екіншісі жете, ушіншісі оте туады», - деп. Мен оте туганымын. Ешкім де менін жазуымды, колтанбамды, бойымдагы кие мен касиетімді, кабілетімді кайталай алмайды, менін балаларымды тудыра алмайды. Болашакта мен озімнін осы кайталанбас ерекшеліктерімді колданып барлык максаттарыма, армандарыма жетемін. Мен ушін алынбайтын камал болмайды.

3. Мен табигаттын кайталанбас гажабымын. Мен бугіннен бастап маймылга уксап баскаларга еліктеуімді догарамын. Біздін казак баласынын копшілігінін басындагы кедейлік: бірінші – нашар денсаулык,  екінші  – иманынын алсіздігі, ушінші – томен турмыс денгейі. Себептін де салдары болатыны сиякты олардан да кутылудын жолдары бар. Омірге калай карайсын, омір саган солай карайды. «Не ексен, соны орасын». Біздін іс-арекетіміз, ой орісіміздін натижесі, ал біздін іс-арекетіміз баска адамдардын сезіміне, коніл куйіне, іс-арекетіне асер етеді. Калыпка тусу дегеніміз, белгілі жуйеде ойлауга адеттену. Буны уйренуге, жинактап жуйеге тусіруге болады. Будан шыгатын кортынды: Мен озімнін коніл куйімді, санам мен ойлау жуйемді бакылауга алып, озімше жоспарлап, біреуге еліктеуден арылып оз омірімді озім баскаратын боламын!

4. Мен табигаттын кайталанбас гажабымын. Мен ерекшемін, мен сияктылар оте сирек. Сондыктын багалымын. Мен мындаган жылдар бойы эволюция агымымен: маган дейін гумыр кешкен патшалардан, гуламалардан артык дамыган, толык жетілген жан иесімін. Егер осы ерекшеліктерімді дурыс пайдаланып оз максатына колдана алмасам: акылым алжасып,  журегім ластанып, танім тозып, іріп-шіри бастайды. Менін мумкіншілігім шексіз. Мен озімнін шексіз кабілетімнін тозандай гана болігін пайдаланамын. Мен озімнін бурынгы жетістіктерімді, кабілетімді жуз есе, мын есе арттыра аламын.  Осыны бугіннен бастап іске асыра бастаймын. Мен, казір бурынгы жеткен жетістіктеріме, табыстарыма разы емеспін. Мен шыннын шынына шыгамын, осыны іс жузіне асырмай коймаймын. Себебі, менін жарык дуниеге келуімнін гажабы тек кана осымен шектеліп калуга тиіс пе? Неліктен осы гажапты баска істерімде де корсетпеймін?

5. Мен табигаттын кайталанбас гажабымын. Мен жер бетіне кездойсок келген жокпын. Мен мунда есіліп, аяктын астында тапталып жаткан кум емес, аскак шынды тау боламын. Мен озімнін кабілеттерімді шынгыртып, шырылдата отырып биік шынга, алдыма койган максатыма: кыран сиякты екпіндеп ушып, жылан сиякты ерінбей жылжып кайтсем де шыгамын. Мен озімді, адамдарды, коршаган ортаны тану білімімді унемі жетілдіремін. «Жылы жылы сойлесен, жылан інінен шыгады» демекші адамдармен тілдесуімді, сойлесуімді, шешендігімді уштаймын. «Адамнын тілі, аспандагы бултты жерге тусіреді» дейді бабаларымыз, осы даналыкты, сунгылалыкты, корегендікті игеріп «ел бастайтын косем, соз бастайтын шешен боламын».

6. Мен табигаттын кайталанбас гажабымын. Мен таусылмас уйдін куйбін тіршіліктерін уйде калдырамын да, барлык ынта жігерімді басты максатымды іс жузіне асыруга арнаймын, калган майда-шуйде тірлікті умытамын. Менін шанырагымда, жануямда жумыска, ал жумысымда жануяма, шанырагыма орын жок. Маган коз кору ушін, акыл ойлау ушін берілген. Мен енді омірдін улы купиясын білемін. Менін барлык тартып журген шыргаландарым, тунілуім, кайгы-муным: озімнін бойымдагы, жан дуниемдегі шексіз мумкіншіліктерді білмеуім. Енді менін козім ашылды, мені алдау мумкін емес.

7. Мен табигаттын кайталанбас гажабымын. Кандай болмасын хайуан, жел, жанбыр, жартас, кол, теніздердін менімен кіндігі байланып калган емес. Мен тылсым дуниенін махаббатымен жаралып, белгілі максат ушін осы жарык дуниеге келгенмін. Мен бурын буны білмейтінмін, енді омірімнін басты максатына айланды. Себебі, мен Алланын бір болшегімін. Танертен тура сала: «Я, Алла! Бугінгі кунімді Озіне арнадым, мені куралын ретінде пайдалана горші!» деп тілеймін. Сонда не істесем де Аллага кызмет аткарамын.

8. Мен табигаттын кайталанбас гажабымын. Табигат женілісті білмейді. Айт айтпа женіс табигатта, менде калады. Арір осындай салтанатты шеруде: асудан-асуга, женістен-женіске  женіл шыга беремін. Аллага шукір! Алдынгы урпакка караганда біздін жолымыз болды. Тап осылай женіл баюга, еркіндікке шомылуга бугінгідей жайлы жагдай: бурын-сонды ешуакытта болмаган. Алемде акша, суйіспеншілік, бакыт аз ба? Алем кандай шексіз болса, Жаратушынын да байлыгы, берер бакыты, шаттыгы, куанышы, сиы да сондай шексіз.  Ен бастысы – ала біл. Жаратушыга тілегінді, калауынды жеткізе біл!