Не нашивать плачёного, не иметь золочёного

     - Соседка, кака нарядна кофта на тибе. Куды ек нарядиласе? А где брала, кабыть в сельпе-то не продавали?
-  Да не в сельпе брала. Родимой внучки статки. О, дефка, ишко-ты, нонёшна-то молодёшь, не как,  не умет хранить да берегчи наряды-те.
Дала, внучке, платьё  оболокчи да  к празнику сходить. Платьё-то уш шибко порато баско да кустовато было. А едренящо-то! Думала дефке надолго  хватит, по празникам,  носить-то. А она, где-то у болестей,  екой иревень высадила,  акеть броском боле платьё-то. Только на вехоть и  годитче: в избе пол да мост мыть ,  залавки и поличи обтирать. Порато жалко, да нечо уш  не поделашь.  Хотела уш на вехоть вырвать, да так мине чвет-от погленулсе. Пошщо ето, думаю,  рвать на вехти-те буду? Не офсё старуха-та дика, да и не богата, шщобы нарядами розбрасыватче.  На них худой лопотины навалом. 
Подумала,  шщо  бат можнО низ-от отрезать, дак кофта какА,  некакА, а  выйдёт. А чого! Рукава-те долги, а иревень-то только на подоле высажон. Она-то уш, кофтой-те,  носить не станёт, а бабке, порато шибко, уш вокурат будёт. Взяла да и  отрезала подол-от, да  обрубила на машине швейной. Заместо платья стала   кофта.  Да уш порато шибко  баска,  оболокла сёдни , и    в  лавку пошла.   Вокурат тибя стретила, и тибе погленуласе. Есь бабке в чём форсить да за хлебом ходить!!! 

Фото  из  интернета.


Рецензии