VII тарау. Mен букiл алемге кулетiн боламын

28 – Касас суресі, 83 аят.
 «Кім бір жаксылык келтірсе, оган да жаксы сыйлык бар. Ал кім бір жамандык келтірсе; ол жамандыкты істегендерге, істегендерінін гана гана сазайы беріледі».
КУРАН КАРИМ, казакша магына жане тусінігі. 395 бет.

1.Мен букіл алемге кулетін боламын! Адамнан баска бір де бір жан иесі куле алмайды. Агаштын сынган жерінен шырыны агуы, жабайы андар аяз бен аштыктан жылауы мумкін. Ал кулкі тек адамга гана берілген касиет. Мен осыны кез келген уакытта колдана аламын. Болашакта осыны озіме адет кылып калыптастырып аламын. Мен кулгенде ас корытуым жаксарады; мен кулгенде ауыртпалыгым женілдейді; Мен кулгенде гумырым узарады. Міне, узак жасаудын купиясы осында бугып жатыр.

2.Мен букіл алемге кулетін боламын! Адам тым байсалды, оте пан, такаппар болып, оте акылдымын, білгішпін, гуламамын, кумын деп озін-озі борттіріп, кеудесіне нан пісіп, екі иыгынан арен демалып, адам менсінбей дандайсып, отырган креслонын, мансаптын буынан кутырып кетсе біртурлі ерсі корінеді (казак буны: «Кудайын танымай кетті» дейді), ендеше мен алдымен унемі озіме  кулетін боламын.

 Мен ешуакытта акылдын курган бул какпанына туспеймін. Мен табигаттын жасаган гажабы болсам да, уакыт желі айдаган канбак сиякты: ушарымды жел біліп, конарымды сай білетін тозандай гана болшегімін гой. Мен кайдан келіп, кайда баратынымды білемін бе? Бірнеше ондаган жылдар откен сон бугінгі аласурып жургенім акымактык болып корінбей ме? Неге мен бугінгі усак-туйекке мазасыздануым кажет? Кун уясына батканша менін істеген куйкі тіршілігімді, мангілік уакыт тіршілігімен салыстыруга келе ме?

3.Мен букіл алемге кулетін боламын! Мен калай куле аламын, егер менін істеп жаткан тіршілігім алдыга жылжымай туралап жатса? Онда мен мына уш ауыз созді кауіп-катер тонгенде, енсемді котере алмай куле алмасам, кайта-кайта кайталап санама сініріп, миыма кашап жазып, миымнан калкып шыкканша «бул да отеді» деп айта беремін.

Аныз бойынша бул уш ауыз соз Сулеймен пайгамбар (с.г) морінде жазылган екен. Осы уш ауыз соз мені кандай болмасын киыншылыктардан алып отеді. Себебі, осы уш ауыз соз менін жан дуниеме тепе-тендік береді. Осы сатте казак атам айтпакшы: бул дуниенін камшынын сабындай кыска, жалган, откінші екенін бар болмысыммен сезетін боламын. Онда мен неге ап-сатте отіп кететін нарсеге бола жаймашуак калпымды, кулкімді тежеуге тиіспін?

4.Мен букіл алемге кулетін боламын! Осы алемде барлык заттар мен акикат аумалы-токпелі, откінші. Катты кайгырсам, озімді-озім бул да отеді деп жубатамын, ал табыс басымды айналдырып дандайсып кетсем бул да отеді деп сабама тусемін. Енсемді езіп турган жокшылык кинап турса озіме - бул да отеді деп айтамын. Байлыкка мастансам бул да отеді деймін.

Пирамида тургызгандар кайда? Олар сонын ішінде жерленді ме? Осы пирамиданы бір кезде кум басып калмауына кім кепілдік бере алады? Егер дуниенін барі откінші болса, онда казіргі тукке турмайтын куйкі тіршілігіме  неге мазасызданамын?

5.Мен букіл алемге кулетін боламын! Мен бугінгі кунімді кулкіге, тунімді анге толтырамын. Кім озін огіз сиякты куні-туні жумыска жегіп койса, танауына су жетпей, кайгы басып журеді. Мен болашакка бола арам тер боп жумыс істемеймін. Бугінгі бакытпен лаззаттанамын. Бакыт камбага сактап коятын астык не кумырага куйып коятын шарап емес кой. Бакытты бір куннін ішінде сеуіп, осы куні жинап алу керек. Мен болашакта осылай істеймін.

6.Мен букіл алемге кулетін боламын! Менін кулкім барлык заттарды орын-орнына кояды. Мен озімнін сатсіздіктеріме кулемін, сол кезде олар жана ойларымнын бултымен бірге ушып кетеді, озімнін жетістіктеріме кулемін, сонда олардын акикат багасы айкындалады.

Мен зулымдыкка кулемін, сонда ол касірет гулімен гулдемей, улы жемістерін жегізбей курап, кеуіп кетеді. Мен молшылыкка кулемін, сонда ол гулдеп кобейіп, миуалы жемісін бере береді. Менін кулкім баска біреулердін кулкісін келтірсе, ар кунім сатті отеді.

7.Мен букіл алемге кулетін боламын!  Мен енді тек оте бакытты болган сатімде гана жылайтын боламын. Себебі, мен арбір кулкімді бакытка, шатыкка, ал арбір журегімнен шыккан кайырымды созімді байлыкка, молшылыкка айырбастай аламын. Мен озімді мангаз, гулама, акылды, улы адам ретінде корсетсем: алемге, озіме куле алмай, кулкіден айырылып каламын.

Мен саби калпымда каламын. Сабилер барлык нарсені астынан, устінен, алды, артынан коре алады. Мен казір омірге, бесікте жатып сабише караймын. Мен, омір баки саби калпымды сактаймын.

8.Мен букіл алемге кулетін боламын. Мен кулкімді жогалтпаганша кедейшілікті кормеймін. Кулкі табигаттын берген ерекше байлыгы, мен енді осыны унемі ескеріп журемін. Мен кулсем гана бакытты боламын. Енбегімнін жемісінін лаззатын: куліп, жаймашуак болып журсем гана коремін. Егер куле алмасам сатсіздігім артык. Табысыма, жетістігіме лаззаттануым ушін мен бакытты болуым кажет, ал кулкі менін таптырмас комекшім. Мен бакытты боламын!