Ліпеньскі вечар
Яшчэ ў дрымоце дзённай совы,
Раса не легла на лугі,
А ён папругай тумановай
Падперазаў ужо стагі.
Як “заўтра” захадам пацешыў,
Чапляў хусцінку між кустоў,
Той, самай любай, прыгажэйшай
На зайздрасць не адных сватоў.
...Падслухаў шэпты улюбёных;
Калі ж згусціўся болей змрок, -
Палашчыў вершаліну клёну, -
І к ночы на спатканне ўцёк.
1967 год
Липеньски вечар
© Copyright: Вацлав Хадосевич, 2014
Свидетельство о публикации №214050700560
Свидетельство о публикации №214050700560
Рецензии