Слупы Аблинги

Слупы Аблінгі

 Аблінга – гэта невялічкая вёсачка, стаўшая першай ахвярай мінулай вайны на братняй літоўскай зямлі.
 42 яе жыхары былі спалены фашыстамі ў сваіх хатах.
 У 1972 годзе літоўскім скульптарам С. Майаразам быў створаны мемарыял на высокім кургане. Гэта – дубовыя слупы вышінёй у 5 метраў, на якіх адлюстравана мірнае жыццё кожнага з загінуўшых.

 Над Аблігнай блакіт і цішыня.
 Тут не гудуць званы, як у Хатыні,
 Але як крок бліжэй да кургана,
 То сэрца пад палючым сонцам стыне.
 Ні ад таго, што ветрык ці ручай,
 Нясуць к яго падножжу прахалоду –
 Людскія сэрцы студзіць стынь вачэй
 Тых, што стаяць дубоваю калодай.
 ...Стаяць слупы дубовыя, стаяць
 Абліччам маладога і старога.
 Іх погляды ў палі, на сенажаць,
 На новы дом, што за пухнатым стогам.
 ...Маўчаць слупы...
 А скрыпка скрыпача
 Больш не збярэ тут моладзь наваколля
 І молат каваля-барадача
 Не ўскінецца над плугам больш ніколі.
 ...Маўчаць слупы...
 Не ціўкне калаўрот,
 А цеслю не узняць сваю сякеру.
 Хлапчук не ўзніме ў неба самалёт.
 А як ён марыў! Як у мару верыў!
 ...Лён у блакіце, спее сенажаць.
 Пад спёкай сонца сэрца халадзее.
 Стаяць слупы. На нас жывых глядзяць
 Вачыма неўміручае надзеі.

 1979