Складанае жыццё
Што не кажы, - складанае жыццё:
Адзін прырос да скуранога крэсла.
Другі на языку мазоль нацёр,
А трэці пнецца у жыцця прастор;
...Дзесятага, глядзіш, ужо панеслі.
Жыццё, яно, як знічка прамільгне,
Бо чалавека век караткаваты,
І безумоўна давядзецца мне
Быць на зямлі квітнеючай дзесятым.
А ў гэтым мігу вечным дарагім, -
Пакуль не перастане біцца сэрца –
Я не хачу быць першым ці другім,
А да апошніх дзён застацца трэцім.
1995
Складанае жыццё
© Copyright: Вацлав Хадосевич, 2014
Свидетельство о публикации №214051200801
Свидетельство о публикации №214051200801
Рецензии