И смутно, и гРУкСно ва и жэ СимБирск

Во СМУ ны Ж возьМУ И муй скунс:
Ну, й ек (как) вамп Проза
У Х ПроЗора Буц?

Чаго жэ пак смута в народзе Зямліцы радНой.
Да вот, відна, Доні ў Дняпры хтося ўпры паРУ СЬ ігл.
І как жа, хы, жахый ны будэ ны там навыть, ныц,
Дэ Кіска найілась в жыдівок прыўкрасн караСіў.

І й вот той дідочок до й дочок звырнысь чуць молідш:
То, мозе, мы ў Мозыры
Да вота выбЙімо шч сыр?

Ага! – отКазаЛа ёму та сьвятая Коза. –
Да ты жэ з гусамы!
А я шэ зусім быз роГА Й.

Я ж бачыла морэ!
А ты но там свій зь блін чырпак.

ПагэТаму ота: пытэльня вжэ тая і й дагСць
Травы зеляНой
І й ля й слаўНага
ДобРага Ной ць.

Ідзі ты, таварыш, дэ дрышчэ ва ў Брагін дэсь Конь.
Такой. ВерТыКальны.
Ну, зоў7 узе не стаРой х.

Ах, діты мойі!
Дэ ж подітыся мні, ек стаРый.
І екся вжэ й локшы з мнякыны зварыты сырый.
Тут гондэ во ў Рылавіч, бачтэ, сав7, ах, быс Сімк.
ПахэТАМУ СЬ Наді я дам узь тут праМА Ж блінів.

МажЛіва, й намажаць і й ўсКваЖаць у ў скваЖыне цік
СарПраўДныЯхв днішчы
КакыхСяк зухСім і й ны й жыдк.

Чаво гэта ты! рахСхахДывСяг, дывы но на Цігр!
Да мы ТэБэ влаДым!
Да мы це дадзіма доміф!
Іш, бачыш, жыды шэ й
А ны, віціш, в мамкы а ныць
Ны втыцялы Ж вдаты
Кота дыкаВахтаГа в шызк.

Ну, так от ныГракМатна і праМА ЗЬ дзіка наіўн
І пышымо вершыкы
Прамо-ткы чы но са й Грім.

Гэ! Пінь чы колодочцы влікПыкЦь вальШэйБніньКІ ЛЬ Лік Щ!
Тыч\э хай Піна молоДая даяРКам ф спадНіц!
А мы тут сь ліцьвіны шэ бугДыма Буг тфуй бамБігЦь.
Ныма ны ў Полісьсі з ны й Сіза тахКохГах, як в Шкліў.
Да й ва, Х, шклынц
Ны й святэнькай вадыЧК.

ЧрэзВыйЧайНО Ж всё в Кіньськ:
А вдРУг одДыкЛыгТыхСІК схоча та дыўная РыСьК?..
Эгэ! Так в Одэсі узэ з во з матЦыклі фсе Клічк.
ДА І с клішч! Хыр-пыр-быр! Брысь!
Тута мні він мясышч!

С Рыспублікы СухЧок –
Сухыньдя ВаўЧыхСК