Стрэмка
Я застраміла пятку, працуючы на лёне. Паспрабавала выцягнуць, але толькі абламала канец.
Да вечара нага разбалелася і пульсавала.
- Давай, выцягну, - прапанавала бабуля.
-Ай, не чапайце! - сказала я.
…І снілася мне ўначы, што дзёргаюць бабы лён, і кожны іх рывок болем аддаваўся ў маёй назе. Ну, хоць бы яны перасталі… А яны ўсё дзёргалі і дзёргалі… А боль пульсаваў і пульсаваў…
Раніцай я ўбачыла ў сябе на пятцы велізарны пухір, з пятак у дыяметры, празрысты і цвёрды, як паветраны шарык. І балюча было невыносна. Балючай не будзе - падумала я, і падскакаўшы на адной назе да стала, узяла іголку, і, павагаўшыся некаторы час, праткнула пухір.
І тут жа і боль сышоў, і стрэмка, і пухір садзьмуўся.
І дзівілася я: чаму раней гэтага не зрабіла?
Стрэмка
© Copyright: Варужка Яешня-Тутошня, 2014
Свидетельство о публикации №214060901012
Свидетельство о публикации №214060901012
Рецензии