Валька самадурка на беларускай мове

Валька самадурка

 Васьмігадовая Валька і чатырохгадовы Валерка аблазілі горад Наваполацк уздоўж і папярок. Яны не толькі вуліцы, яны кожны дом ў твар ведалі. Нічога ў гэтым дзіўнага не было, таму што Наваполацк у той час быў яшчэ вельмі маленькім мястэчкам, якому не было яшчэ дзесяці гадоў. Неяк іх старэйшая сястра Анька сказала:
 - Спрачаемся, ты не ўвесь Наваполацк ведаеш.
 - Увесь, - заявіла Валька.
 - Ты не ведаеш, як трубы пад зямлёй пракладзены, - пераможна абвясціла Анька.
 І Валька вельмі пашкадавала, што ў яе няма такой магчымасці: вывучыць, як трубы пад зямлёй пракладзены…
 Ну, дык вось, Валька і Валерка ўвесь час сноўдаліся па ўсім Наваполацку, па рынку, па беразе ўздоўж Заходняй Дзвіны… Збіралі этыкеткі, паперкі, фанцікі, скрыначкі і іншае смецце. Прыносілі ўсё гэта дахаты, і сартавалі, і любаваліся сваімі знаходкамі…
 Неяк раз Валька кажа:
 - Пайшлі, пагуляем.
 - Пайшлі, - пагадзіўся Валерка.
 Сабраліся і пайшлі. У Валеркі вакол шыі быў павязаны шалік вузлом назад. І Валька трымала Валерку за вузел, каб ён не ўцёк і не згубіўся.
 У гэты раз не паспелі яны адысці ад хаты на некалькі метраў, як у Валькі знікла цікавасць да шпацыру. І яна сказала:
 - Пойдзем дахаты.
 - Не-а, - запярэчыў Валерка.
 Тады Валька павалакла яго сілай. Валерка супрацівіўся, гарлапаніў, і не жадаў ісці дахаты. Валька схапіла яго пад пахі і павалакла. Валерка валокся, гарлапаніў і малаціў нагамі па зямлі. Да іх падышла жанчына і сказала:
 - Хлопчык, раз трэба ісці дахаты, значыць трэба, старэйшых трэба слухацца.
 Валерка, абураны такі несправядлівасцю, не слухаўся, а загарлапаніў яшчэ гучней.
 - Хлопчык, калі ты пойдзеш дахаты, - сказала жанчына, - я падару табе аловак. Бачыш, ён чорны, а калі паслініць, то сінім будзе пісаць.
 Валерка супакоіўся і бліскучымі ад слёз вачамі зачаравана глядзеў на чароўны аловак.
 …Дома Валерка цэлы дзень маляваў на падлозе сінія гарады чароўным алоўкам…