Красавіцкія катаклізмы
Дзень абяцаў быць ясным і цёплым. Неба было сінім, а гарызонт афарбаваўся ў ружовы колер. Свежае паветра і смарагдавая трава на траўніках. Дзе-нідзе ў цені за кустамі хаваліся счарнелыя спечаныя рэшткі снегу. Я ішла ў школу, у першы "Д" клас, цешачыся вясне і надыходзячаму лету. Скакала праз лужыны.
З горкі, перасякаючы дарожку, бег бурны раўчук, які ўтварыўся ад расталага снегу.
На школьным ганку абіваліся два маіх аднакласніка, Толік з Валеркам.
- Ідзі дадому, - сказаў мне Валерка, - Сёння заняткі ў школе адмяняюцца, таму што цёплая плынь змяніла сваё рэчышча.
"Цёплая плынь - гэта, напэўна той раўчук, міма якога я праходзіла", - падумала я і радасна пабегла дахаты.
***
…У той дзень па чынніку таго, што цёплая плынь змяніла рэчышча, заняткаў у школе не было…
…Гэта было першае красавіка, і хтосьці вельмі ўдала пажартаваў…
Красавицкия катаклизмы
© Copyright: Варужка Яешня-Тутошня, 2014
Свидетельство о публикации №214061700639
Свидетельство о публикации №214061700639
Рецензии