Як малатком па цвіку
Ў канцы абедзеннага перапынку забег да мяне Балбатун. Паклаўшы мне на стол два пірожных, ён плюхнуўся ў крэсла побач, адкінуўся выкшталцона на спінку, выцягнуў ногі, паклаў локці на падлакотнікі і пачаў размаўляць.
Усе мае супрацоўніцы ў гэта імгненне спынілі гутаркі паміж сабой і адначасова павярнуліся, кожная да свайго манітора, і пачалі засяроджана і сур'ёзна працаваць, кожная над сваім праектам.
Тут заходзіць Конік. Зірнуў ён на патыліцу Балбатуна так, як мог бы паглядзець малаток на цвік, збіраючыся яго адным ударам загнаць у дошку па шляпку.
Падняў Балбатун вочы ўгору і паглядзеў на Коніка прастадушна-наіўна. Але Конік ужо справіўся і глядзеў карэктна-ветліва.
"Ну, мне і дастанецца, - падумала я, - і ад Коніка, хоць я для яго ніхто… І ад мілых супрацоўніц…"
Як малатком па цвику
© Copyright: Варужка Яешня-Тутошня, 2014
Свидетельство о публикации №214061800628
Свидетельство о публикации №214061800628
Рецензии
"ён плюхнуўся на крэсла" - "ён плюхнуўся ў крэсла"
"Падняў Балбатун вочы ўгару" - "Падняў Балбатун вочы ўгору"
Ян Борщевский 22.12.2014 16:57 • Заявить о нарушении
"Падняў Балбатун вочы ўгару" - "Падняў Балбатун вочы ўгору"
Ян Борщевский 22.12.2014 16:57 • Заявить о нарушении