горад беларуский сборник 2010

ГОРАД


апоўначы
асабліва прыкметна
становіцца пачуццё адзіноты
толькі
на вуліцы
чутныя галасы:
маладыя, вясёлыя, п'яныя
але і гэты шум тоне
ў рове і вуркатанні
матораў
шуме вады
пачынаецца дождж
шырэй адчыніць акно
прастора запускае ўжо толькі
адну цішыню і
маўчанне горада
горад заснуў
дабранач
13 жніўня, 2010 


Вечар
Вечар, горад, цэнтр, людзі
розныя, але аднолькавыя
мяса, мяса, мяса
мяса ў стрынгах
мяса ў джынсах
мяса з мабільнымі тэлефонамі
мяса ў аўта
мяса ў банкаматаў
кафэ - універсальныя пункты
стыхійнай канцэнтрацыі мяса
горад людзей стаў горадам мяса
мяса не ездзіць у экіпажах
мяса не носіць капялюшоў з пёрамі
мяса даўно стала масай
гультаявата разбуранай у
мяккіх крэслах
вячэрняга горада
14 жніўня, 2010


раней, калі паміралі
спявалі песні
а коні - дыхалі
зараз усё маўчаць
цішыня
толькі цяжкае дыханне
загнаных матораў
14 жніўня, 2010


калі знікаюць тэмы
пра якія жадаецца пісаць
не ведаю
напэўна крызіс
старасць
стомленасць
розум гатовы прапанаваць і
іншыя тлумачэнні
а часам проста здаецца
а часам, калі цвярозы,
проста прыходзіць горкае ўсведамленне
таго, што гэта нікому непатрэбна
адсутнасць тэмаў для таго каб
на іх рэагаваць
першую прыкмету не кананні дэмакратыі
не яе агоніі, а таго
што ўсё скончана
ўсё
і наша сумленне
14 жніўня, 2010


цішыня
вечар ці дзень
час сутак не мае значэнні
шум дзяцей за акном
ці п'яныя крыкі моладзі
чуваць, як яны там
сукупляюцца ў кустах
(заўтра, калі пайду
будзе брудна
пад ногі лепш не глядзець)
гадзіна не мае значэнні
толькі гукі матораў
толькі шум вады ў суседзяў зверху
(маладая суседка ў ваннай
нібы лашчыць сябе)
толькі самотны ўспамін
пра дым у курыльным пакоі… 
15 жніўня, 2010


у цішыні якая пайшла раніцы
ў ціхім шэпце прыйшэлага дня
ў цішыні ідучага вечара
ў маўчанні ночы,
якую нам не спыніць
падсвядомасць падказвае
што ўсё - нішто
і нішто - усё
ўсё вядома
ўсё - гэта толькі здаецца
ў нашым свеце
пераможанай рэальнасці
дзе рэальныя толькі
зачацце
сталенне і кананне
тое, што завецца
“жыццё” і “смерць”
і напэўна
начныя кашмары
спароджаны сном розуму
далым жыццё
самай страшнай пачвары
якая піша
ecce homo
19 жніўня, 2010


маленькая дзяўчынка
ўбачыла мяне
і схавалася за сваю маму
а ў люстэрку я бачыў
што яна ўсміхаецца
свайму адлюстраванню
сваёй ляльцы
а мне жадалася верыць,
што можа быць і мне
19 жніўня, 2010


поўдзень
сіноптыкі нам абяцаюць, што
спякота, гэта невыноснае пекла
хутка скончыцца
але я ім не веру
мы вырашылі схавацца з кафэ
чатыры піва
потым яшчэ два
потым чай
дзве гадзіны
толькі людзі змяняюцца
я напэўна нічога з гэтага дня
не запомню
акрамя маладой дзяўчыны
якая сядзела праз
два століка ад нас
не то, каб вельмі прыгожая
памер мае значэнне
памер - паняцце ўніверсальнае
і грудзі і дэкальтэ
19 жніўня, 2010


калі я не пішу
ні вершаў, ні прозы -
парадак
калі я пішу
артыкулы і манаграфіі
таксама нядрэнна
поўны парадак
калі я пішу
рэцэнзіі
прыкметы трывогі
мне жадаецца сказаць камусьці
гадасць і нічога добрага
калі я вяртаюся
да вершаў
і тым больш да прозы
не чакай нічога добрага
дэпрэсія
не жадаю яе нічым заліваць
яна просіцца на паперу
там ёй і месца
папера таксама свой шлях пройдзе
ад майго стала
да перапрацоўчага камбіната
нібы яго механізмы
змогуць адолець маю дэпрэсію
19 жніўня, 2010


ва ўніверсітэце
гляджу ў акно
неба чорна
толькі край белы
сыходзіў пакурыць
неба па-ранейшаму чорнае
край белы
толькі ўжо з іншага боку акна
наліў сабе кавы
неба стала зусім чорным
гармонія перамагла
20 жніўня, 2010


горача
плюс 38
асфальт цячэ
вокны нібы пустыя вачніцы
горача так, што
кандыцыянеры цякуць
пусты ўніверсітэт
толькі некалькі вар'ятаў
нічога не жадаю
ні кава, ні паліць
я стаяў і глядзеў у далеч
інтэрнэт не працаваў
было штодзённа
сумна і самотна
і ў той момант
я адчуў пах
надыходзячай восені
восені ў сярэдзіне ліпеня   
20 жніўня, 2010


у трох пакоях
у пяці сценах
на некалькіх квадратных метрах
мне здаецца
што менавіта там
прайшлі лепшыя гады
ў перапынках паміж скандаламі
ў прамежках паміж лаянкай
і п'янымі загуламі маёй старэйшай сястры
мы спрабавалі жыць як сям'я
пад самым небам
на дзявятым паверсе
далёка ад рая
блізка да пекла
на ўскраіне горада
ў тыя далёкія гады
калі побач раслі дрэвы
а па раніцах спявалі птушкі
мы былі шчаслівыя
ў чаканні буры
ў прадвер'і навальніцы
чым бліжэй да рая –
тым страшней бушуе непагадзь
28 жніўня, 2010


У чаканні вяселля сваякоў
я спрабаваў глядзець тэлевізар
можна пагуляць у кампутарныя гульні
можна чытаць у кабінеце
можна - у спальні
можна пайсці ў туалет
і чытаць там
можна пайсці ў кухню і паесці
можна наогул нічога не рабіць
але няма нічога складаней чым
забойства часу
рана ці позна
ў гэтым паядынку прыходзіць разуменне таго
што час перамог
і цябе, і кнігі
гэты ё...й тэлевізар
змагацца з часам
раўнасільна спробам
пацалаваць свой уласны азадак
28 жніўня, 2010