Верабейка ци страшная помста

Верабейка ці страшная помста

 Распавяла Вольга Міхайлаўна

 Аляксандра Фролаўна Фокіна вяла ўрокі батанікі і біялогіі ў сярэдняй школе вёскі Васільчыцы.
 На свет Аляксандра Фролаўна глядзела з цвёрдай пазіцыі матэрыяльнай мэтазгоднасці.
 Калі яна глядзела на бярозку, яна не бачыла ні далікатнай ажурнай лістоты, ні чароўнай пяшчотнасці дрэва, трапечучага ад ветру. Яна па-гаспадарску акідвала дрэва поглядам і тут жа ў думках падлічвала, колькі з яго атрымаецца кубаметраў бярозавых дроў. Яна лічыла, што кот існуе для таго, каб лавіць мышэй, а сабака - вартаваць хату. Калі яны гэтага не робяць, іх трэба, не задумваючыся, тапіць. А любая дробная пташка падыходзіць для ежы. І Аляксандра Фролаўна ў сваім садзе ставіла мноства пастак на дробную птушку.
  ***
  Неяк раз Аляксандра Фролаўна прынесла ў школу на ўрок біялогіі жывога вераб'я, які напярэдадні трапіўся ў адзін з яе сілоў. Сабраўшы дзяцей вакол велізарнага настаўніцкага стала, яна хутка і спрытна адрэзала вераб'ю галаву і пачала яго прэпараваць, паказваючы і распавядаючы, з якіх дэталяў верабей складаецца.
 Дзеці глядзелі, пашырыўшы вочы ад жаху, і не разумеючы, як магчыма было такое зрабіць з жывым верабейкам…
 ***
 Пасля школы ўвесь клас сабраўся на выгане, за гародам мясцовай краўчыхі Надзеі Андрэеўны. Усё маўчалі.
 - Мой тата сёння прыехаў з камандзіроўкі, з Менска, - захлынаючыся забалбатаў Пецька Пульяновіч, - і прывёз каляровы тэлевізар. Уяўляеце, каляровы, першая эксперыментальная мадэль. І ён дазволіў мне запрасіць вас усіх у госці, глядзець.
 Волька паглядзела на яго са здзіўленнем: як ён можа цяпер казаць пра нейкі тэлевізар, але потым страсянула галавой і сказала:
 - Вось, і добра, пойдзем да цябе ўсім класам на тэлевізар… І хто там нас будзе пералічваць? З начлегам пойдзем. Месца на ўсіх хопіць?
 - Хопіць, - запэўніў Пецька.
 ***
 …На наступны дзень Аляксандра Фролаўна ўстала як заўсёды, у чатыры гадзіны раніцы. Спросонку, не раскрыўшы як след вачэй, яна адчыніла ўваходныя дзверы і, вываліўшыся на ганак, апынулася ў драўляным туалеце, тыпу "Шпакоўня". У сваім уласным туалеце, які хтосьці прыцягнуў і ўсталяваў ёй на ганку. Ён стаяў трывала і непарушна, як быццам быў тут заўсёды.
 "Гэта Вольчыных рук справа, - падумала настаўніца, - я разбяруся з ёй…"
 Потым яна прынесла са студні два вядры ледзяной вады. Праверыўшы расстаўленыя ў садзе сілы, выявіла, што ўсе яны безнадзейна сапсаваныя, і толькі ў адным моцна заблытаўшыся, шыпела і выгіналася гадзюка.
 "Ну, Волька, - шалела Аляксандра Фролаўна, - прыйдзецца цябе выключыць са школы…"
 На гэтым ліхтугі Аляксандры Фролаўны не скончыліся.
 Калі яна затапіла печ загадзя прыгатаванымі сухімі бярозавымі дровамі, у пакой паваліў густы чорны дым, і чамусьці моцна запахла серавадародам.
 І пабегла Аляксандра Фролаўна, дашчэнту раз'юшаная,  да Надзеі Андрэеўны, маці Вольчынай.
 Надзея Андрэеўна, седзячы ў двары на лавачцы, чысціла бульбу.
 - Дзе Волька? - гнеўна спытала Аляксандра Фролаўна.
 - А яна дома сёння не начавала, - адказала Надзея Андрэеўна, а вочы Аляксандры Фролаўны пры гэтым драпежна і пераможна бліснулі: злавіла, - яна пайшла да Пецькі цілівізір глядзець, і засталася там да раніцы…
 І Аляксандра Фролаўна панеслася да Пецькі…
 Была палова шостага раніцы.
 Уварваўшыся ў Петькін двор, яна пранеслася міма збянтэжанай ад здзіўлення гаспадыні, Ефрасінні Фёдараўны, і ўварвалася ў хату.
 А там, у вялікім пакоі, дзе ў куце прыстроіўся тэлевізар, займаючы ўсю вольную прастору, спалі дзеці, загарнуўшыся ў спальныя мяшкі…
 ***
 - …Яны як нагледзеліся цілівізіра, - тлумачыла пазней ёй Ефрасіння Фёдараўна, да канца глядзелі, усе перадачы запар, а потым і заснулі тут жа. Нікуды не адлучваліся…
 ***
 …А самая вялікая неспадзеўка Аляксандру Фролаўну чакала ў школе. У яе кабінеце біялогіі, якім яна так ганарылася, вялікая шафа са шклянымі дзверцамі і паліцамі была перакулена, і ўсё, што ў ёй было можна разбіць і разліць - было пабіта і разліта…  І перамяшаліся шкляныя аскепкі са зрыўкамі, пакінутымі ад пудзілаў жывёл і птушак у лужыне з хімічных прэпаратаў…

Версия на русском языке: "Воробушек или страшная месть" http://www.proza.ru/2013/06/20/1048