На тыдзеньчык

На тыдзеньчык

 У дыскаунтэры "На тыдзеньчык" знялі біркі з ключоў у гардэробе для рэчаў. Валька паставіла валізку ў ячэйку з нумарам пяцьдзесят: лягчэй запомніць.  Але дзверцы, нажаль, не зачыняліся. Тады яна пераставіла валізку ў найбліжэйшую вольную ячэйку, дванадцатую, запомніла нумар, і накіравалася ў краму. І раптам выявіла, што начыстую забыла нумар. "Нічога… - падумала яна. - Там побач, быў пяцідзесяты, і крыху вышэй, быццам бы, дванаццаты. Знайду…" 
 … Паміж пяцідзесятым і дванаццатым былі нумары дваццаць восьмы, дваццаць дзявяты і трыццаты. Два з іх былі адчыненыя, без ключоў і пустыя. "Значыць, мой дваццаць дзявяты…" - падумала Валька, і адчыніла ячэйку. Там стаяла чужая торба… Валька падышла да жанчыны, якая гандлявала латарэйнымі квіткамі і распавяла ёй сваю гісторыю. "Звярніцеся да ахоўніка" - параіла тая.   
 "Немагчыма адчыніць адным ключом іншую ячэйку. - сказаў ахоўнік. - у дваццаць дзве гадзіны будзем адчыняць усе ячэйкі - і знойдуцца вашы рэчы…".
 Валька не захацела чакаць, і стала спрабаваць адчыняць усе ячэйкі ў раёне дванаццатай і пяцідзесятай. Яны не адчыняліся.
 - Ахоўнік! - загаласіла жанчына, гандлюючая латарэйнымі квіткамі, - яна цяпер усе ячэйкі поадчыняе.
 Але ахоўнік і вухам не павёў.
 Тады, у роспачы, Валька паспрабавала адчыніць дванаццатую ячэйку. ячэйка адчынілася, і там была яе валізка. Валька ўзрадавалася, узяла яе і накіравалася да выйсця.
 - Зачыні тую ячэйку, што адчыніла - сказала пільная жанчына, гандлюючая латарэйнымі квіткамі.
 …Тая ячэйка не зачынялася ніяк. Прыйшлося паклікаць ахоўніка, і ён застаўся ля адчыненай ячэйкі. "Яе проста не зачынілі" - растлумачыў ён.
 "…Гэтулькі мітусні ад простага паходу ў краму за хлебам…" - думала Валька па дарозе дахаты.