Гидкая песьня

Гідкая песьня

 Сустрэла выпадкова аднакурсніка ў сваім раёне. Дакладней, гэта ён мяне сустрэў. Я б і не заўважыла. А ён паклікаў. Я абярнулася. Пагаварылі, падзяліліся інфармацыяй. Я рада была яго бачыць, хоць у свой час была пра яго невысокага меркавання, лічыла пустазвонам. А калі даведалася, што ў яго тата - журналіст, падумала: "Тады ўсё ясна".
 ***
 Неяк на адным з практычных заняткаў па… Не памятаю, гэта быў адзін з матэматычных клонаў, з матрыцамі, шэрагамі, інтэграламі і дыферэнцыяламі. Шмат у нас было такіх кланаваных матэматычных навук. І вось, на адным з практычных заняткаў выклікае выкладчык гэтага студэнта да дошкі і задае пэўнае пытанне.
 Той закочвае вочкі пад столь, так задуменна, і пачынае здалёку. Доўга-доўга гаворыць, і ніяк не можа выбрацца з гэтай прадмовы, заблытаўся.
 Выкладчык, думаючы, што студэнт не зразумеў пытанне, перарывае яго і спрабуе накіраваць у патрэбнае рэчышча.
 Студэнт, не даслухаўшы, кажа:
 - Так, так, вядома, - і зноў выносіцца ў бясконцыя прадмовы.
 У выкладчыка пасля некалькіх няўдалых спроб атрымаць правільны адказ на зададзенае пытанне лопаецца цярпенне і ён кажа:
 - Садзіся.
 І не ставіць ніякай адзнакі, паколькі не ўпэўнены, а можа, ён усёткі ўсё ведае, але проста не зразумеў пытання.
 ***
 - Гэта не ты выпадкова замовіла для мяне песню на канцэрце па заяўках па выпадку выпускнога? - спытаў ён мяне раптам. - Гідкую такую песню…
 - Не памятаю штосьці, - здзівілася я. - А якую песню? Можа, навядзе на думку, і калі я, то ўспомню…
 - Не памятаю песню. Памятаю, што гідкая была. Ну, такая гідкая… Я нядаўна пытаў у вядучых - хто? І мне прызналіся, што гэты ты замовіла.
 - Не ведаю ніякіх гідкіх песень, - сказала я, - і не памятаю, каб для цябе штосьці заказвала.
 На гэтым мы разыйшліся.
 ***
 Гэта гутарка ўсё круцілася і круцілася ў мяне ў галаве, і не давала жыцця.
 І раптам успомніла. Так, я. Я гэта замовіла для яго песню. Калі я пазнала, што ён размеркаваўся на кафедру, я была вельмі здзіўлена. "Гэта з яго здольнасцямі - і навукай займацца?" - дзівілася я тады. І напісала: "Віншую з размеркаваннем на кафедру." І падпісалася. І замовіла песню. І кінула ў скрыню для заявак. Толькі вядучыя зачыталі віншаванне, але не зачыталі, ад каго. І песню перадалі.
 А песня звалася "Чараўнік-недавучка". У выкананні Алы Барысаўны.
 Няўжо яна такая гідкая?

 Слова Л. Дербенёва Музыка А. Зацепина.

 Поёт Алла Пугачёва

 Волшебник недоучка

 Вычислить путь звезды
 И развести сады,
 И укротить тайфун,
 Всё может магия.
 Есть у меня диплом,
 Только вот дело в том,
 Что всемогущий маг
 Лишь на бумаге я.

 Даром, ой...
 Даром преподаватели
 Время со мною тратили,
 Даром со мною мучился
 Самый искусный маг.
 Да-да да
 Мудрых преподавателей
 Слушал я не внимательно,
 Всё, что ни задавали мне,
 Делал я кое-как.

 Сделать хотел грозу,
 А получил козу,
 Розовую козу
 С жёлтою полосой.
 Вместо хвоста нога,
 А на ноге рога,
 Я не хотел бы вновь
 Встретиться с той козой.

 Даром преподаватели
 Время со мною тратили,
 Даром со мною мучился
 Самый искусный маг.
 Да-да да
 Мудрых преподавателей
 Слушал я не внимательно,
 Всё, что ни задавали мне,
 Делал я кое-как.

 Сделать хотел утюг,
 Слон получился вдруг,
 Крылья как у пчелы,
 Вместо ушей цветы.
 Ночью мне снится сон -
 Плачут коза и слон,
 Плачут и говорят -
 Что с нами сделал ты.
 Что с нами сделал ты.

 Даром преподаватели
 Время со мною тратили,
 Даром со мною мучился
 Самый искусный маг.
 Да-да да
 Мудрых преподавателей
 Слушал я не внимательно,
 Всё, что ни задавали мне,
 Делал я кое-как.