Самаволка

Самаволка

 Адным з умоў нашага пераводу з НДІ на завод было прадстаўленне нам вольнага рэжыму працы. Праз некалькі гадоў у нас яго забралі, але гэта ўжо зусім іншая гісторыя.
 Але ўсё ж, некалькі гадоў мы пацешыліся воляй. А маладыя супрацоўнікі, якія тады да нас прыходзілі, працавалі па цвёрдым графіку: маўляў, не заслужылі. І даводзілася ім, калі спатрэбіцца адлучыцца, афармляць звальняльную цыдулку на патрэбны час. Наш начальнік цэха Ілліч без подпісу начальніцы бюро Рачной такія цыдулкі не падпісваў.
 Неяк раніцыай, калі Рачная яшчэ не прыйшла на працу, падыходзіць да мяне наш малады асупрацоўнік Сярожа і просіць:
 - Падпішы мне звальняльную замест Рачной.
 Я пішу на паперцы "Рач." характэрным почыркам Рачной, ён ідзе з гэтай фальшыўкай да Ілліча, і атрымаўшы яго подпіс, сыходзіць з заводу па сваіх справах.
 Убачыўшы, што ўсё пракаціла, да мяне падышоў Янка з аналагічнай просьбай, а потым і Алег. А мне, што, шкада, я ім таксама напісала "Рач."…
 Як толькі яны сышлі, з'яўляецца ў наш пакой Ілліч, і пытае:
 - Дзе Рачная?
 - Няма пакуль, - адказваем.
 - Так, яна толькі што звальняльныя падпісвала! - дзівіцца Ілліч.
 - …
 Тут заходзіць Рачная,  толькі што з дому, і Ілліч забыўшыся пра звальняльныя, адразу загаварыў з ёй пра тое, навошта прыйшоў. Рачной я пра гэта не распавядала, вырашыла, падумаеш, якія дробязі…