Тэпцики з Паднябеснай

Тэпцікі з Паднябеснай
 ***
 - Купі гумовыя тэпцікі.
 - Якія наогул?
 - Яны, што розныя бываюць?
 - Вядома, Іх два тыпу: сланцы і шлапакі… Іх тры тыпу можа быць.
 - Ужо тры тыпу?
 - Так, яшчэ галёшы… У іх можна па лужынах хадзіць, не прамачыўшы ногі…
 - Можа, ты маеш на ўвазе паляўнічыя боты?...
 ***
 Стаю на прыпынку, каб ехаць у горад на пошукі тэпцікаў. Падумала: які аўтобус падыдзе першым - туды спачатку  і паеду.
 Спачатку падышоў семдзесят восьмы аўтобус. І я зусім знервавалася: яго маршрут ляжаў па-за тэрыторыяй, вызначанай мной для пошукаў.
 Добра, паеду на ім да мятро, раз вырашыла ехаць на першым, які прыйдзе, аўтобусе.
 Але, зазірнуўшы праз акно ў салон, убачыла, што ўсе месцы заняты, а ехаць стоячы так доўга зусім не жадалася, і я прапусціла яго.
 Праз хвілін пятнаццаць падышоў саракавы аўтобус. Значыць, еду ў ГУМ. Рэдка там бываю.
 ***
 У ГУМе, перад лесвіцай на другі паверх я прачытала, што "для мужчын" трэба глядзець на другім паверсе, справа. На другім паверсе справа я спытала ў прадаўца:
 - Дзе можна паглядзець мужчынскі абутак?
 - Выйдзіце на вуліцу, - атрымала адказ, - і за кутом….
 ***
 У абутковым аддзеле гумовых тэпцікаў быў вельмі вялікі выбар.
 І нават галёшы, падбітыя мехам.
 Але кошт. У сем разоў вышэй максімуму, які я сабе магла дазволіць.
 Стала чытаць, дзе зроблена.
 На адных напісана: "Зроблена ў Расіі", а на іншых па-ангельску: "Made in…".
 Падышла да прадаўшчыцы:
 - У вас толькі імпартны абутак?
 - Імпартнага абутку ў нас наогул няма, - абурылася прадаўшчыца.
 - Значыць - увесь беларускі?
 - Беларуска-кітайска-рускі, - усё такім жа абураным голасам сказала мне дзяўчына.
 ***
 Значыць, пакуль я спала ў адпачынку, Беларусь, Расія і Кітай аб'ядналіся ў Адзіную Паднябесную Рэспубліку. А я гэтага і не заўважыла.
 Хоць учора на дзіцячай пляцоўцы я бачыла маленькіх кітайцаў і неграў нашых мясцовых.
 Можа, у нас ужо "Афра-Паднябесная рэспубліка" ?