Статыстыка
Вечарэе. На дзіцячай пляцоўцы тусуецца моладзевая кампанія на ссунутых лаўках. Чуваць плясканне ігральных карт, вясёлыя матные рэплікі і смех.
Да моладзі падыходзіць сталая жанчына, просіць пасунуцца і садзіцца на вызваленае месца.
- Дзеці, - сказала яна. - Я збіраю статыстыку. Мне трэба, каб вы адказалі на некалькі пытанняў.
Дзеці ахвотна згаджаюцца.
- Ты на якой вуліцы жывеш? - звяртаецца яна да бліжэйшага хлопчыка. - Хоць, гэта ўсё роўна, я запішу, што ты жывеш на гэтай вуліцы. Табе колькі гадоў? Васямнаццаць? Мне трэба, каб было трыццаць. Я запішу, што табе трыццаць…
Дзеці дружна сталі выбіраць прыблізна патрэбныя для статыстыкі адрасы і свой узрост.
- Мне сорак, - весяла сказала васямнаццацігадовая Наста.
- А мне трыццаць адзін - сказаў старэйшы на адзін год яе прыяцель.
Дзяцей было досыць, і план па зборы статыстыкі быў выкананы паспяхова.
Статыстыка
© Copyright: Ляксандра Зпад Барысава, 2014
Свидетельство о публикации №214081200943
Свидетельство о публикации №214081200943
Рецензии