Проста прыходзiу Сярожка...

Проста прыходзіў Сярожка…

- І завошта мне такія пакаранні? - галосіць Вольга Міхайлаўна, - Завошта ні вазьмуся - зломіцца, трэсне, падарвецца!

Я слухаю яе са спагадай, а пра сябе зларадна думаю: "А як жа ж? Павінна ж быць плата за грахі? Пашкадавала, адмовілася прадаваць хату, калі сястры грошы спатрэбіліся. Сястра памерла. Прыхватызавала кватэру чужой абсалютна Людкі… Вось, Людка з таго свята і шле барабашак…"

- Уключаю святло, - далей галосіць Вольга Міхайлаўна, - а лямпачка як падарвецца!... Спрабую зашмаргнуць запавесу, а карніз як зваліцца ўніз!...


Я слухаю яе са спагадай, а пра сябе зларадна думаю: "А як жа ж?..."


…- Калі я з'яжджала, унучак, Сярожа, папрасіў: "Можна, бабуля, я пажыву ў цябе, пакуль цябе не будзе?". Так ён фортачку пакінуў адчыненай, і пылу наляцела…


Дык вось, які барабашка спраў нарабіў! А я думала, Людка…
А тут "Проста прыходзіў Сярожка … Пагулялі мы з ім трошкі…"
(http://www.youtube.com/watch?v=ARwaUY7bVzE )