Беларуская миратворчая дактрына

У верасні 2014 гады ў Менску адбыліся дзве сустрэчы кантактнай групы (прадстаўнікі Кіева, Расіі і АБСЕ) з кіраўніцтвам ДНР і ЛНР.

Па іх выніках былі падпісаны 5 верасня дамова пра спыненне агню, а затым – 19 верасня – выніковы мемарандум пра спыненне агню і стварэнні 30-кіламятровай зоны бяспекі на лініі судотыку супрацьстаялых бакоў.

Умовы перамір'я пакуль не выкананы.

Хоць усе бакі канфлікту на Ўкраіне перакананы, што перамогу ім не атрымаць.

«Ні ўкраінскае войска не пераможа, ні войска супраціву, якую хтосьці заве сепаратыстамі. Шматлікія лічаць, што Расія там ваюе. Па-першае, Расія там не ваявала, але калі і будзе ваяваць – таксама не пабедыт» (А.Г. Лукашэнка)

А ці трэба ўводзіць чые або войскі на Ўкраіну?

Войскаў там і так звышдастаткова.  Прычым мелых паўгадавы баявы досвед.

Асобнае пытанне, якая матывацыя ёсць у ваюючых бакоў, завошта яны ўласна ваююць.

Апалчэнцы Данбаса сваіх мэт не хаваюць - Новороссия суверэнная дзяржава, іх падтрымлівае насельніцтва і яны будуць біцца да канца. Пры гэтым звіх твараў яны не хаваюць і нават бронекамізэлькамі амаль не карыстаюцца.

Дыяметральна процілеглыя мэты ва ўзброеных сіл і ўзброеных фармаванняў Украіны - жыхары Данбаса ворагі Ўкраіны, таму іх варта нішчыць як шкодных казурак. Пры гэтым украінскія ці то праваахоўнікі, ці то карнікі, старанна хаваюць свае твары, і нават у глыбокім тыле носяць бронекамізэлькі і ахоўныя ачкі - баяцца яны за сваю шкуру моцна...

А можа супакаенне Ўкраіны гэта пытанне эканамічнае?

Беларусь сёння можа дапамагчы аднавіць вытворчасць на прадпрыемствах Данбаса, а выгандлёваныя ад рэалізацыі сродку пусціць на забеспячэнне годнага жыцця астатніх украінцаў.

Тады менскі міратворчы працэс пойдзе.