Ах, тампонкы нашы ватны!

Да ты глень но та розДывысь.
Ий здороВыньКый кый вуш тфий

Шо ж такэе значыть сэрцэ. –
Хэ! А что этта ты тут влиз? –
Да я нэндза. – Вот шо Хэлма зь
Да выторКваЕйць сцэ й ля Мни, Х.

В энДойКринКИ СЬ
Ты й увЛийЗись. –
А НЕ хоць Аньке доцьк ат Лис? –
ВтараБань жа, хы, жаху й бильшь:
Так-так-так. Почытал? ПашЛИ З…

ВатСон с КарлСон М так одразу, х,
Да й от зух уз ат сотни лиск.
Ты шэ Ёгай заныМАЙехсь?!
Гой-ёй-ёй! Да дурак щэ ты ж:
Чырыс тыждынь ф щэтынКЫ Ш кышк
Фкынь ципа зь гнылый.

Вот мы й в Шур, згынь:
Так! Шо, шнур, хцыс?
Шо, цыцкы чы ци но внызь спрыг?
Бо я от, маляВаньк дахКринк.

ИзучымШыс фсэ в сысТрынКы й,
Ты ш а ныц шэ й ны й зойРухЖифш.
Ну, так, биттэ: бытый дидКО ВШ!
Так що втакщ, мо, й од ВакСь Ковш Рыбк.

...а то ты шэ шось хош в лёси
Во в Гутив


Рецензии