Украiнскi народ i яго будучыня

З далёкіх савецкіх "зон" у сталінскія часы ўдалыя ўцёкі здараліся рэдка - далёка і ўвесь час па тундры...

Быў прыдуманы такі спосаб уцёкаў - "з парасём", ушлые крымінальнікі, якія планавалі ўцёкі, знаходзілі "парася" - маладога дужага хлопца, абяцалі яму залатыя горы на "такой блізкай" волі, адкормлівалі яго, і збіралі вялікі мяшок з харчамі.

Ва ўсталяваны час грузілі на "парася" харчы і сыходзілі ва ўцёкі "не развітаўшыся"...

Калі прадукты сканчаліся, рэзалі "парася", так часам атрымоўвалася праняцца ў заселеныя краі...

Падобным спосабам Амундсен скарыл Паўднёвае канцавоссе. Яго запас прадуктаў быў разлічаны на дарогу ў адзін бок, на зваротным шляху вандроўцы елі сабак і вяленую трэску, якую па маршруце руху ўтыкалі ў снег у якасці тычак. Апошнего сабаку - важака апошняй сабачай запрэжкі ўвекавечылі ў бронзе - яму быў пастаўлены помнік у поўны рост.

Здаецца мне, што Ўкраіна, пад песні пра "еўраінтэграцыю", якая ўцякае з "савецкай зоны"  высалапіўшы язык, гэта тое самае "парася", за кошт якога "сусветныя крымінальнікі" жадаюць дабрацца да сваёй "светлай будучыні"....

Не буду зваць прозвішчы, але каб выпускнік савецкага ВНУ з "добрай сям'і", у дваццаць гадоў пачаў  буйным, оптам гандляваць валютнай какавай, а потым скупляць па ўсёй Украіне стратэгічныя дзяржаўныя прадпрыемствы - кандытарскія фабрыкі, і пры гэтым не быць "парасём" - у гэта я не веру.

Чым пасля гэтага лёс украінцаў лепш, чым лёс сабак Амундсена?

І ці паставяць помнік "апошняму ўкраінцу", які сёння прымушае народ Украіны цягнуць на сваім гарбу каго то да яго незразумелай і чужой усяму чалавецтву мэты, а заўтра будзе з'едзены?

У СССР людзі жылі па розным, хто лепш, хто горш, былі пралікі і "перакосы", і "на месцах" і на самым "верху", але людаедства дзяржаўнай палітыкай, як напрыклад у фашысцкай Нямеччыне, не з'яўлялася.

Тое, што сёння дзеецца на Ўкраіне, гэта адкрытае людаедства, якое даўно пара спыніць.

І адзіны каму гэта па сілах - украінскі народ...