Зiмовае

Рассцяліліся ўсюды прасціны,
Абгарнуў расліны крышталь,
Надышла зіма міласэрная
І свой чыста прыбрала шпіталь.
На душэўныя раны мае
Ціха сыплецца корпія з неба,
Мне б ляжаць пад сумётаў коўдраю,
А што болей жаўнеру трэба?
Я аглух ад грымот артылерыі,
Ды уздрыгваю ўначы.
А сняжынкі лагодна шапочуць:
“Адпачні. Паляжы. Памаўчы”.
І пяшчотны халодны дотык
Суніме ліхаманку бяды,
І на белым маім мундзіры
Пазнікаюць крыві сляды.


Рецензии
Рада вас бачыць пасля доўгай адсутнасці! Сапраўды зімовае - кожны радок як звон ільду.

Нероли Ултарика   03.12.2015 08:42     Заявить о нарушении
А я вас заўсёды радая бачыць. Дарэчы, па вашай парадзе, я даслала-ткі свае пераклады ў "ПрайдзіСвет", і мяне запрасілі на майстар-клас. Вы калі-небудзь яго наведвалі, напэўна? Як уражанні?

Янина Пинчук   08.12.2015 22:22   Заявить о нарушении
Майстар-клас не наведвала. Калі не памыляюся, вядзе Андрэй Хадановіч, ён мне падабаецца:))
Дарэчы, Ганна Янкута (рэдактарка Прадзісвета) цікавіцца таксама фэнтэзі беларускіх аўтараў на мове. Вашыя творы менавіта тое самае, я мяркую)

Нероли Ултарика   17.12.2015 19:00   Заявить о нарушении
Дзякуй за наводку, паспрабую звязацца з Ганнай асабіста. Можа, нешта з гэтага і будзе. А то з перакладамі з іспанскай неяк незразумела атрымалася - як бы і падышлі, і як бы і адсунуты ўбок, суцэльнае "ХЗ"...

Янина Пинчук   21.12.2015 10:41   Заявить о нарушении