Армон

Онам куйлак киймади менинг туйимдан,
Пешонамдан упиб, кувнаб буйимдан.
Отам дуппи киймади менинг туйимда.
Бу армонлар чикмас сира уйимдан.

Онам кулга олмади менинг фарзандим,
Атаб утса хамки мени «арзандам».
Отам кулга олмади менинг фарзандим,
Гохо бундан Яратганга арзландим.

Онам чой ичмади менинг кулимдан,
Факат чой узатиб утиб кетди-я.
Отам чой ичмади менинг кулимдан,
Мехмонин кузатиб утиб кетди-я.

Онам тун киймади менинг туйимдан,
Маъшум азасида мен кук тун кийдим.
Отам тун киймади менинг туйимдан,
Мен-чи соясидан каро тун кийдим…

Онам кулга олмас чевараларин,
Маъюс, уксик усди набиралари.
Отам кулга олмас эвараларин,
Курмас булиб кетган акикаларин...

Менинг куним солма хеч кас бошига,
Муродига етсин ул фарзандларим.
Илохим тургизгин туйи – ошида,
Буйга етиб колди арзандаларим!


Рецензии