Сина дустым минем телягем

Яшел жайнен урманында,
Купме чачакляр уссэ,
Барысында буляк итам,
Эгэр кулларын тузсэ.

Кара матур чачлэренне,
Киля сыпап тарасым,
Эй дускаем яннарыннан,
Киля  манге барасым.

Этиен эниен кулларында,
Булдын матур бер курчак,
Еллар утте сизелмэде,
Усеп життен син шул чак.

Озон булсын бэхеткэен,
Юлларын тукталмасын,
Авырлыклар туры килеп,
Хэтерен буталмасын.

Тормошкаен гел тан булсын,
Тоннэрен куренмэсен,
Сойганнэреннэн айрылып,
Кунелен сурелмяспен.

Синен матур тормошларын,
Минедэ шатландырсын,
Бэхет даласында йоргэн,
Атларга атландырсын.

Тазалыклар телим сина,
Бердэ чирлэр килмэсен,
Яшэ рахат, кайгы белмэ,
Ходай эрну бирмэсен.

Котлым сине, котлым сине,
Котоп торсын картлыгын,
Йозлэрендэ нурлар уйнап,
Балкып  торсын шатлыгын.

Шарлавыктай шат тормошон,
Кинэт тынып калмасын,
Балаларын  эрнеп килеп,
Тирэн уйга салмасын.

Балаларын аннасыннар,
Изгелекне белсеннэр,
Шау гор килеп алларында,
Йогорошеп йорсеннэр.

Зэнгэр куктэ яз кояшы,
Манге йылытып торсын,
Балаларын пар пар килеп,
Бэхетле оя корсын.