не магу я заціхнуць ад плачу
не магу я спыніцца
на руках тваіх бачу кроў
а на вуснах жалеза
снег і шэрань на сэрцы
павінна сысці
ды так шчыльна гарнуся
усё адваротна
і нікога ў спісах
віны не гадую
не герой я з кіно
не чуллівая пані
толькі смыліць сумленне
да крыві аж муляе
і да стогнаў і ўздыхаў
я баюся
гарнуся
і плачу
я таксама – не чалавек
да свайго б прыхінуцца
і цябе б бараніць,
не ахвяраў
ну няхай бы забілі
нібы ў Будапешце
толькі я назаўсёды
твая
назаўсёды
сарамлiвае каханне
© Copyright: Янина Пинчук, 2016
Свидетельство о публикации №216072501717
Свидетельство о публикации №216072501717
Рецензии