Олiм дегенiмiз не?

Киямет тек жаман адамдар калганда гана болады.

Пайгамбарымыз Мухаммед (с.г.с.)

– Олім дегеніміз не?

– Аруак озінін назік денесі аркылы танмен байланысады. Бул байланыс таннін заттык каукары бар болган кезіне дейін сакталады. Ал таннін заттык каукары біткен кезде, ягни биологиялык озгерістердін дурыс журу мумкіндігі біткен кезде, аруак денені тастайды. Адам олімі деп осыны атаймыз. Жан таннен шыгып, адам оледі, ал жан аруакка айналады. Осылай адамнын аруагы кеткенде тан жансыз калып, тан оледі.

– Жан кеткен сон дене мулдем жогалып кете ме?

– Жан кеткен сон дене мулде жогалып кетпейді. Дене топыракка тусіп, шіріп, онымен араласып кетеді, не болмаса отка жанады. Осімдіктер отка жагылса, кейде адам денесі де ортенеді. Ундістан тарізді кейбір елдерде адам денесін отка ортеп жібереді. Муны кремация деп атайды.

Осылай осімдіктер мен хайуанаттардын денелері козгалатын жан иелерінін тамагы болып, ас казанда корытылып, кейде отка тусіп жанып, не болмаса шіріп кетеді. «Гылым жолында жану мен шірудін тубі бір» деп булардын барлыгы тубінде тотыгу процесі аркылы болатынын білдіреді. 

Дене шіріп, коршаган ортага тараганда тандегі элементтер ен женілінен бастап бірте-бірте тарайды. Ауелі адамнын демі токталып, денеден ен назік элемент ауа кетеді. Казактын олген адам туралы «Демі таусылды» дейтіні осыдан шыкса керек.

Сонан кейін келесі элемент от кетіп, дене суыйды. Табытка тусіп, жерге комілген денеден келесі элемент, су кетіп, дене кебеді. Кепкен дене кун мен желдін ыкпалымен бірте-бірте топыракка айналады. Дене топырактан жаратылды, ол осылай кайтадан топыракка кайтады.

Осылай дененін барлык элементтері жогалмайды, олар баска денелерді курауга катысады. Шыгыстын улы ойшыл акындарынын бірі Омар Хайямнын «Аягынды байкап бас! Баскан жерін де бурынгы жан иесінін денесі болуы мумкін» деген ойды білдіретін газелі де табигаттын осы бір кубылысын ескертсе керек.


Клиникалык олім. Камшат Батталованын о дуниеден  кайтуы

Басында жан мен дене екі бас;а,
Жан шыдап т;ра алмайды ;оз;алмас;а.
Дене сауыт сы;ылды жанны; орны,
О;ан да к;ту керек б;зылмас;а.         Ш;к;рім


Аруактардын оз алемі бар. Адамдар алемі олардын оздерінін денелері тарізді козге корініп-білінетін турпайы элементтерден куралатын болса, аруактардын алемі де олардын тандері тарізді козге корінбейтін назік элементтерден куралады.

Адамзат когамында кандай озгерістер болса, онда да сондай, тіпті одан да жогары манызы бар озгерістер болып жатады. Себебі, корінбейтін алем біздін алемге караганда жогары болып табылады. Ал томенде не болса – жогарыда да сол, сонымен бірге, томенде жок коптеген нарселер де бар. Сондыктан жогары алем томенгі алеммен салыстырганда оте кызыкты жане лаззаты мол омір.

Бул туралы ол жакка барып келген адамдар айтады. Ол жакка барып келген деп «клиникалык олім» алган адамдарды айтамыз. Турлі жагдайлармен оліп, бірак кайта тірілген адамдар зерттеліп, олардын корген, білгендері казіргі заманда коп зерттеліп, бір жуйеге келтірілді.

Енді «клиникалык олім»-ді басынан кешірген Карасай ауданы, Мерей ауылынын тургыны Камшат Армиякызы Батталованын бастан откізген адам сенбес окигасына назар аударайык.

Менін бурыннан екі буйрегім ауыратын, дарігерлер буйрегінде кум бар деп айтатын. Бірак елен кылмай журе беретінмін. 2001 жылы 41 жасымда катты ауырып екі буйрегім устап кап, Карасай ауданынын Шамалган ауылынын ауруханасына тустім.

Озімнін Дарига дейтін таныс дарігерім бар болатын, біракта ол кісі ауруханада киналып жатканда менін тамырыма даріні сала алмады. Тамырымды таба алмай коп киналды, колыма да, аягыма да ине салганмен тамырым табылмады. Озімде катты киналып кеттім, жанымда куйеуім Махамбетали де бар болатын. Бір мезетте басым  соккы тигендей шын ете калды. Есім ауткып кеткендей болды, бір кызыгы басым бар, томенгі денемді сезінбеймін, адамдардын дауыстарын анык естіп жатырмын.

Бір уакытта Дарига куйеуіме жанушыра: «Тамыры сокпай калды, сокпай калды енді не істейміз!?», – деген урейлі даусын естідім. Озім сойлей алмаймын, біракта барін де коріп біліп, сезіп жатырмын. Ешкандай киындык, ауырганды сезінбеймін. Керісінше, тыныштык, рахат сезіміне боленедім.

Жогарыдан озімнін денемді корша турган дарігер Дарига мен куйеуім Махамбеталиді кордім. Бір мезетте дарігердін «журегі токтады» деген созін естідім. Томенде не болып жатканын жаксы коріп турмын. Махамбетали жанталасып аягымды укалап жатыр.

Сол кезде мен денемнен болініп шыгып оте катты жылдамдыкпен ушып кеттім. Ушып келе жаткан жерім кап-карангы куыс, жер астынын унгірі (туннел) сиякты, алыстан жарык сауле корінді. Осы жарыкка карай оте катты жылдамдыкпен куйгытып токтаусыз зымырап ушып келе жатырмын. Ушып келе жатканда букіл омірім бір сатте коз алдымнан найжагай сиякты жарк-журк етіп отті.

Сол уакытта артта калып бара жаткан 4 баламды кимадым. Бул кезде баламнын улкені 17-де, кенжесі 4-те болатын. «Балаларым калып кояды гой, болашактары не болады, мен неге кара тунекке кетіп бара жатырмын?» деген ой келді. Менін ол жакка баргым келмеді, балаларымды ойладым. Белгісіз бір тылсым куш мені ушырып алып бара жатыр, озімді токтата алмадым. Бір кезде денем тыз етіп ауыргандай болды, козімді ашып карасам Дарига мен куйеуім Махамбетали тур. Тап осы сатте Дарига менін тамырымды доп басып уколын салган екен.

Міне, осынын барлыгы ешкімнін ойдан шыгарганы емес, аруактын бар екенін далелдейтін коріністер емес пе? Осыган уксас жагдайлар кімнін болса да омірінде кездесуі мумкін.

Камшат Армиякызы Батталованын уялы телефоны; +7 705 449 06 46, ;й т. +7 (72 771) 35842;