На айтадир, на кайтадир

(Новелла. Видеофильм учун сценарий)

БИРИНЧИ КУРИНИШ
Безатилган уй. Мехмондорчилик учун дастурхон ёзилган. Дуппи ва яктак кийган Ихтиёр хожи утирибди. Унинг ёши олтмишларда. Хожи туладан келган. Юзлари тоза, мулойим карайди.
Хожининг ёнида ёши унга тенг адвокат уртоги Нуриддин ака стол устида ёйилган хужжатларни урганиб утирибди.
Нуриддин ака:
– Ун беш вагон тахта, мебел ишлаб чикариш учун дастгохлари, тахта арра, деярли ярим гектарлик бинони бепул 23 йил бериб куйиш, бир амакининг жиянига килган ёрдами шунча булар-да. Айтмокчи, акаларингизга берган бунча пулни каердан олгандингиз?
            Ихтиёр Хожи:
–Иттифок таркалишидан олдин Москва атрофида, хозирда Россия Президенти резиденцияси ёнида ун икки сотихли дала ховлим бор эди.
Нуриддин ака:
–Россия Президенти резиденцияси жойлашган жойда-я?
Ихтиёр хожи:
–У пайтда, Москва атрофидан ер участкаси олиш хозиргидек  мураккаб эмасди. Бир  Денис деган рус уртогим икковимиз кушни буламиз деган максадда, иккита ер участкаси олувдик, кейин уни курдик.
Нуриддин ака:
–Бекор сотган экансиз. Хозирги пайтда сотганингизда беш миллион доллар булармиди?
Ихтиёр хожи:
–Беш миллион эмас-у, лекин икки миллион доллар накд сотса буларди.
Нуриддин ака:
–Икки миллион доллар Узбекистон шароитида хеч булмаса унта оилани тинч ва фаровон яшашига етади.
Ихтиёр Хожи:
–Унта оилага икки юз минг доллардан булса, бемалол етади. Аммо, менинг иложим йук эди. Мен бу ёкда бояд-шояд яшасам-у, у ёкда акаларим кийналиб турса чидаёлмасдим.
             Камера хожининг кузлари олдига аста-секин олиб борилади. Хожи утган вокеаларни хотирлаяпти.

ИККИНЧИ КУРИНИШ
     Эрталаб. Ихтиёр хожининг ховлиси. Хожи навкирон йигит пайтида. Бежирим кийинган. Ок куйлак, костюм шим, галстук таккан. Ишга кетиш учун айвон тагидаги машинасини кизитаяпти.  Машина ок рангли «Москвич». Оддий кийинган Тоштурди ака ичкаридан кийиниб чикди.
Ихтиёр хожи:
–Ака, нега чикяпсиз? Яна бир кун мехмон булинг. Кеча гурунгимиз тугамай колди. Элмурод тажангни Россияда бошидан кечирган хангомаларини тулик айтиб бермадингиз-ку.
Тоштурди ака:
–Ха, Элмуроднинг турган туриши хангома. Кишлокдаги киликлариям куп. Аммо, иш куп ука. Иккита жиянинг олийгохда укияпти, устига устак, узим хам ишдан бушаб колдим.
Ихтиёр хожи:
–Майли ака, мен хам шошиб турувдим. Соат 9-00 да йигилишимиз бор эди. Бошликларингиз билан гаплашиб куяман, факат бугун эмас. Янаги хафта. Утиринг автобекатга ташлаб куяман.
Ихтиёр хожи дарвозани очиб машинасини оркага хайдайди ва дарвозадан чикиб кетади. Акаси дарвозани ёпиб, машинага утиради. Улар кетишади.
 Лавха тугайди.
УЧИНЧИ   КУРИНИШ
           Кечки пайт. Ихтиёр хожининг ховлиси. Айвонда чирок ёнган, ок рангли «Москвич» машинаси турибди. Дарвоза такиллаяпти.
Ихтиёр хожи: (уй кийимида)
–Ха, хозир.
                Бориб дарвозани очади. У ерда маст холатда акаси Тоштурди турибди.
–Ака, уйга кетмадингизми?
Тоштурди ака:
–Кетмадим. Нима дейсан? Кайтиб келганимга хафамисан?
Ихтиёр хожи:
–Нега хафа буламан. Ака факат кучада бундай маст –аласт булиб юрманг. Уйга киринг.
Тоштурди ака:
–Кирмайман. Нега ичганимни биласанми?
Ихтиёр хожи:
–Мен каёкдан билай?
Тоштурди ака:
–Келин уйдами?
Ихтиёр хожи:
–Дугонасининг тугилган куни экан. Шунга болаларни олиб кетувди. Уйда бир узиммман.
Тоштурди ака (кулларини очиб):
–Айни муддао булипти-ку. Уйга кираман.
                Тоштурди ака дарвозадан киради. Ихтиёр хожи уни мехмонхонага олиб киради. Утирадилар.
Тоштурди ака:
–Нега уйга кетмаганимни айтайми?
Ихтиёр хожи:
–Айтинг. Менга айтмасангиз кимга айтасиз?
Тоштурди ака (мастлиги таркагани йук):
–Бошлигимга мени кайтадан ишга олишни айтма! Мени кайтадан ишга олмайди.
Ихтиёр Хожи:
–Нега олмас экан?
Тоштурди ака:
– Угирлик килиб кулга тушганман. У ёкка кайтиб боришга юзим булмайди.
Ихтиёр хожи:
–Нега угирлик киласиз?
Тоштурди ака:
–Нега дейди-я, буни каранг. Сенинг болаларинг катта булиб укишга кирсин, бир эмас иккитасини Тошкентда укитиб кур, уларнинг кетидан учинчи, туртинчи, бешинчиси хам тайёр буляпти кейин биласан. Ойлик маошинг етмаса, угирлик киласанми, йукми?
Ихтиёр хожи:
–Бекор килибсиз. Кулдош акамга айтаман, карашиб туради.
Тоштурди ака:
–Нега ичганимни биласанми?
Ихтиёр хожи:
–Боя айтмокчи эдингиз, айтмадингиз-ку.
Тоштурди ака:
–Ишдан бушаб, хотин кишининг кулига караб колиш нима эканлигини биласанми? Хар куни эгов, арра асабингни кесаверса, чидайсанми? «Укангга бор», «укангга бор», «хозир от устида утирибди», «мансаб хам, бойлик хам вактинчалик, фойдаланиб кол» эрталабдан кечгача рангимни чикармайди. Кеча «трезвый» холатда бу гапларни айтолмадим. Мардлик учун ичдим. Хотиним уйга маош олиб келди-ю, нак миямда ёнгок чакди. Ука, Кулдошга ёрдам киляпсан, вагон-вагон тахта сотяпти. Узини тутиб олди аканг, менгаям ёрдам бер. Мен хам кайтараман бирон кун. Мен кайтармасам, жиянларинг укишларини битириб келсин, улар кайтаришар. Кайтар дунё деганлари шу-да ука.
                Йиглайди.
Ихтиёр хожи:
–Ака, йигламанг. Садкаи куз ёшингиз. Мен турибман бу ерда. Кулдош акамнинг ёнига боринг сизни ишга олади. Бирга ишлайверасизлар.
Тоштурди ака:
–Мен учун алохида тахта берасанми? Мебелбоп зур тахтадан, мен учун алохида бераётганингни Кулдошга айтасан. Мебель ясаб сотишни йулга куяман.
Ихтиёр хожи:
–Устангиз борми?
Тоштурди ака:
–Олтита уста гаплашиб куйганман. Шахрисабздан.
Ихтиёр хожи:
–Сиз учун алохида ун беш вагон тахта берсам буладими?
Тоштурди ака:
–Булади!
       Ихтиёр хожи урнидан туриб, уй бурчагида турган эски телефонни кутариб, номер теради. Кейин гушакка гапиради.
Ихтиёр хожи:
–Махфуза, яхшимисиз. Менга Москвани уланг. Ха, уша номер.
Лавха тугайди.

ТУРТИНЧИ  КУРИНИШ
         Дастлабки куринишга кайтилади. Нуриддин ака билан Ихтиёр хожи утирибди.
Нуриддин ака:
–Икки миллион доллар олинмаган даромаддан воз кечиб, уша пайтда олинган мулк учун канча сураяпсиз?
Ихтиёр хожи:
– Жиянимга хозирги кундаги тош-у тарозини хисобга олиб, олтмиш минг долларга сотишга келишгандик. Энди эса пул керакмас, мулкимни кайтариб олишга ахд килдим.
   Нуриддин ака:
– Нега?
           Ихтиёр хожи:
– Аввал жияним ва янгам оркаваротдан, мендан яширинча, калбаки хужжатлар билан  менга тегишли мулкни узини номига хужжатлаштириб олганини билиб колдим.
           Нуриддин ака:
– Нахотки, шундай разиллик килган булсалар?
           Ихтиёр хожи:
– Узим хам бундай булишини кутмагандим. Аммо, бу факт тасдикланди. Янгам рахматлик, кейинчалик килган нотугри ишидан пушаймон хам килган.
         Нуриддин ака:
–Нега энди йигирма уч йил кутдингиз?
        Ихтиёр хожи:
        –Акам рахматликка бир неча бор айтдим, у «бинони ва унинг анжомлари пулини, ана бераман, мана бераман деб юрди». Аммо омади юришмади. Автохалокатдан вафот этди. Акамнинг йил маросимидан кейин янгамга айтдим, кариндошлар уртага кириб, «болалари катта булсин, кут» дейишди. Кутдим, акамнинг болалари олий маълумотли булишди. Кулимдан келганча ёрдам бериб турдим. Катта угли укишни битирди, яхши тадбиркор булди, туман тадбиркорлари уюшмаси Раиси, Хоким уринбосари даражасигача ишлади.
           Узини босиб олганидан кейин карзимни сурасам, калбаки хужжатлар оркали, бинони узини номига утказдириб олибди.
           Нуриддин ака (бир когозни курсатиб):
          –Мана бу ерда сиздан 60.000 доллар олганлиги хакида тилхат бор экан.
            Ихтиёр Хожи:
           –Бу тилхатнинг тарихи шундай.
                Камера Ихтиёр хожи куз корачикларига каратилади. У утган вокеани хотирлаяпти.
БЕШИНЧИ   КУРИНИШ
          Ихтиёр хожи билан жияни Мардон стол атрофида утиришибди. Ихтиёр хожи стулда утирган холида хассани икки кул билан ушлаб суяниб утирибди.
Мардон йугон, дев келбатли йигит. Стулнинг учида оёкларини катта очган холда утириб, чой кайтаришга киришяпти. Стол устидаги чойнакни очиб, пиёла билан уни киброна кайтармокда. Худди бу ишни килмокчи эмасди-ю, мажбурдан килаётгандек. Чойни кайтариб булгач, биринчи пиёлага чой солиб уз ёнига куйди. Иккинчи пиёлани сузиб амакиси томон сал итариб куйди.
Мардон:
– Чойдан ичинг амаки.
                Хожи узалиб пиёладаги чойни олди.
Ихтиёр хожи:
–Тушундинг-а, жиян! Мен сен юритаётган корхонани ашгол дашколи билан биргаликда сотиб олиб, яна акам рахматлик, яъни сенинг отангга ун беш вагон тахтани, тахта кесадиган арраларни, мебель махсулоти ишлаб чикариш олинган ускуналарни берганман. Ишонмасанг Кулдош амакингдан сура.
Мардон:
–Ха, эшитдим.
Ихтиёр хожи:
–Нега калбаки хужжатлар тайёрлаб, бинони узингни номингга расмийлаштириб олдинг?
Мардон:
– Мен адашган эканман. Отам рахматликнинг узи ташкил килган деб юрардим.
Ихтиёр хожи:
– Хамма бирламчи хужжатлар менда-ку. Отам, сенинг бобонг рахматлик «бир бирларингни куллаб юринглар» деб васият килиб кетган. Бир вактлар акам бизга ёрдам килган, кейин мен акамга ёрдам килдим.
Мардон:
– Шу бино ва унинг ашгол-дашголини бериб акангизни карзини узсангиз узибсиз-да!   
           Шуни энди сураб ётасизми? Отам рахматлик сизни карзингизни кайтараман деб Тошкентдан келатуриб автофалокатга учраган дейишади узи.
          Ихтиёр хожи:
– Хах, нодон бола-я! Ким сени туман тадбиркорлар палатаси Раиси килиб куйди, шу фаросатинг билан-а?
Отангни 500 доллар пули тошкентлик кишида булган. Шуни олиб келаман –дея йулга чикаётганида, онанг рахматлик отангни тухтатиб «бор йуги 500 доллар экан, оввора булиб Тошкентда юрасизми? Укангиздан олаколинг шу пулни»-деган. Отанг эса «укам олдидаги карзим жуда куп, ундан сурашга уяламан»-дея чикиб кетган. Ишонмасанг онангдан сура. Акам рахматлик булгач онангдан сурасам, «шошмай туринг амакиси, углим укишни битириб, оёкка туриб олсин»-деди. Мен сени нафакат оёкка тургунингча, балки бой булгунингча кутдим.
            Мардон (гердайиб):
– Ха, бупти. Нархингизни айтинг, амаки?
            Ихтиёр хожи:
– Секинрок жиян, сен Тадбиркорлар палатасидаги кабинетингда эмассан, мен хам сенинг кул остингдаги ходим эмасман. «Нархингизни айтинг?»!!! Бу нима деганинг? Агар конун тарафидан борсак бинони хам оламан, йигирма уч йиллик ижара хаккини хам ундираман. Конун мен тарафимдалигини курдинг-а?
Мардон (бироз паст тушиб):
–Карзингиз учун неча пул беришим керак, шуни сурамокчи эдим.
Ихтиёр хожи:
–Сен бинони савдо марказига айлантириб юзга якин турли-туман савдо нуктаси очибсан. Ойига канча даромад оласан менга коронгу. Нечта жойни сотишга уринганингни, аммо расмийлаштира олмаганингни эшитдим. Йигирма уч йил фойдаланганинг учун ойига уч минг доллардан хисобласак 69 минг доллар булади. Кел туккизи нотугри 60 мингни бер мен барча бирламчи хужжатларни сенга бераман.
Мардон:
– Амаки, мен розиман, аммо бу пулни булиб-булиб тулайин.
Ихтиёр хожи:
–Неча ойда?
Мардон:
– Ой деманг, йиллар денг!
Ихтиёр хожи:
–Икки йил буладими?
Мардон:
– Беш йил.
Ихтиёр хожи:
–Йук, беш йил куплик килади. Энг охирги муддат уч йил.
Мардон:
–Майли.
Ихтиёр хожи:
–Бу гапингга нимани кафолат киласан?
Мардон:
–Келинг мундок киламиз. Мен хозир сизга 60 минг доллар карздорман деган тилхат бераман. Агар пулни бермасам, мени судга берасиз.
Киноя килиб.
Конунларни жуда яхши биласиз-ку, амаки.
Ихтиёр хожи:
–Калбакичиликка мени хам ургатмокчимисан?
Мардон:
–Канака калбакичилик? Мулк сизники эканлигини бутун туман билади-ку.
              Мардон тилхат ёзишга тушади. Тилхатни ёзиб булади.
Мана амаки тилхат, энди бирламчи хужжатларни беринг.
Ихтиёр хожи:
–Э, йук. Сен ишончни йукотдинг жиян, аввал пулни тулик тулайсан, кейин хужжатларни бераман.
Мардон:
–Майли узингиз биласиз. Бир бизнесни мулжаллаганман. Омадим чопса бир-икки ойда хамма пулингизни бериб кетаман. Хужжатларни тахлаб куйинг.
         Урнидан туриб, шими чунтагидан машинаси калитини олади ва уни уйнатганча кибр билан чикиб кетади.
                Пауза.

                ОЛТИНЧИ КУРИНИШ
              Касалхона кровати. Ихтиёр хожи осма укол оляпти. Хамшира чикиб кетади. Хожи кул телефонини олиб ракам теради. Телефон Мардонга уланади.
Ихтиёр хожи:
–Ассалому алайкум!
Мардон:
–Во алайкум ассалом! Амаки мажлисга боряпман, тезрок гапиринг.
Ихтиёр хожи:
–Мардон, жиян мана бир йилдан ошди, бир сум хам туламадинг, менга маблаг керак буляпти.
Мардон:
–Канака пул, амаки?
Ихтиёр хожи:
–Э, бу нима деганинг, сен фойдаланаётган бинонинг ижара хакки-да.
Мардон:
–Э, куйсангизчи. Мен берган тилхат уша сизга туланган пул дегани, хозир имкониятим йук.
Ихтиёр хожи:
–Э, ундай дема, жиян. Сен хали ёшсан, Худо берсин сенга, мен бировнинг пулини сураётганим йук. Узимнинг улушимни сураяпман.
Мардон:
– Амаки, кулингиздан келса суд оркали мендан пулингизни ундириб олинг. Агар бу гапга кунмасангиз, хафа килиб куйишим мумкин.
                Телефон учади. Хожи осма уколга караб колади.
               

ЕТТИНЧИ КУРИНИШ
             Коронгулик. Ихтиёр хожи диванда ухлаб ётибди. Аммо, уйкусида кийналаяпти. Юзлари тиришади. Туш куряпти. Коронгуликда Тоштурди акасининг уйига боряпти. Дарвоза очик турибди. Хожи дарвозадан кирди. Ховлининг унг томонидаги акасининг мехмонхонасига якинлашди. Негадир бу эшик хам очик. Хожи ичкарига кирди. Тоштурди акаси уйида бир узи утирволиб, катта тогорада чучка гушти еб утирибди. Ихтиёрни куриб колди-да, кулидаги суякни ушлаганча, унга караб суз котди.
           Тоштурди ака:
–Кел, Ихтиёр, гуштдан ол. Жиянларинг, негадир чучка гушти юборишипти менга. Корин очлигида буям овкат. Кел, кел энди. Кела кол.
            Ихтиёр хожи:
  –Ака, мен хожиман-ку, рахматли отам хам емаган-ку, сиз хам еманг.
         Тоштурди ака:
   –Зарурат булганда чучка гуштини еса хам булаверади. Мана мен еяяпман-ку, кел ука.
         Ихтиёр хожи:
    –Йук, йук, йук менга мумкин эмас (эшикни ёпиб кочади). 
             Ихтиёр хожи чучиб уйгониб кетади. «Хайрият туш экан»-дейди. Тунги куйлаги ичига туфлаб, «уф» тортади. Шу пайт уяли телефон жиринглайди. Телефон жиринглаши билан хона аста-секин ёришади. Хожи телефонни олади.
           Ихтиёр Хожи:
–Алло.
Товуш:
–Ихтиёр Нурбоевмисиз?
Ихтиёр Хожи:
–Ха. Сиз кимсиз?


Терговчи:
–Мен вилоят прокуратураси терговчиси Норматовман, тезда етиб келишингиз керак.
Ихтиёр Хожи:
–Нима гап? Урток терговчи?
Терговчи:
–Устингиздан шикоят тушган. Сиз пора олиш беришда гумон килиняпсиз. Келмасангиз эртага жиноят иши кузгатилади. Келасизми йукми?
Ихтиёр Хожи:
–Мен бир ногирон, нафакадаги одам булсам. Кимга ва нимага пора бераман? Бир хафтадан буён уйдаман, кимга качон пора берибман? Пора берадиган пулни узи йук булса.
Терговчи:
–Келсангиз ариза билан танишасиз
Ихтиёр хожи:
–Хозир бораман.
             Ихтиёр хожи урнидан туриб чирокни ёкади. У тунги уйку кийимида. Кузларини ишкалаб очади, керишади ва деворда осиглик соатга карайди. Соат тунги 23-00ни курсатиб турибди.
            Аввал тумбочка устида турган бир неча дориларни олиб уларни чойнакда турган сув билан ичади. Кейин кийимлар турган шкафга йуналади.
               
САККИЗИНЧИ КУРИНИШ
              Енгил мусика жадаллашади. Терговчининг хонаси. Ихтиёр хожи кулларини кутарганча терговчига нималарнидир тушунтирмокда. Терговчи уни жим эшитяпти ва хожи олиб келган хужжатларни урганяпти. Ихтиёр хожининг гаплари тугаши билан, мусика хам тугайди.
           Ихтиёр хожи:
–Менинг у ерда 60.000 долларлик мулким бор. Нега энди мен жиянимдан уч минг доллар сурарканман. Сурасам 60.000 доллар сурайман, мана тилхати, лекин, мен уни судга бермокчи эмасман. Энди мулкимни кайтариб оламан.
       Терговчи:
–Хожи ака, хужжатларингизни куриб чикдим. Хакикатда ариза тухматга ухшаб куриняпти. Сизни тунда чакирганим учун узр сурайман. Мулк эса сизники экан. Вилоят прокурори кабулига кириб, Каттабог тумани Хокими карори устидан протест киритишни сурашингиз мумкин.
ТУККИЗИНЧИ   КУРИНИШ
Биринчи сахнага яна кайтилади. Ихтиёр ака билан Нуриддин ака утиришибди. Нуриддин ака когозларни урганяпти. Эшик такиллайди.
Ихтиёр хожи:
–Кираверинг.
Ёши киркларда булган почтачи аёл сумкаси билан кириб келади.
Почтачи аёл:
–Ассалому алайкум. Хожи ака нафакангизни олиб келувдим. Мазангиз яхшими? Уз вактида бормаганингизга хавотир олиб келяпман.
Ихтиёр хожи:
–Во алайкум ассалом, куп рахмат синглим. Сураганингизга шукур. Одамзот бир йикилмасин, йикилганни хеч ким сурамас экан.
Почтачи аёл:
¬¬¬¬- Ундай деманг, хожи ака, мана мехмон сураб кептилар. Хукумат йуклаяпти, мана нафакангизни келтирдим.
Ихтиёр хожи:
- Сог юрганингда, ишинг унгидан кеп турганда, суровчиям куп. Омадинг юришмаса, сурайдиган хам йук. Хатто, уз фарзандингдай куриб катта килган тугишганинг хам салом бермайди.
Ихтиёр хожининг гаплари бошланган пайтда Нуриддин ака когозларга карашни тухтатиб, Ихтиёр хожи ва почтачи аёл уртасидаги мулокотни тинглайди.
Оёкларим какшаб ётиб колувдим. Икки кун булди бироз яхшиман. Оввора бупсиз, синглим, нафакани олишга узим борардим.
Почтачи аёл:
(стол атрофига утириб, сумкасини очади. Унинг ичидан когоз, ручка ва бир боглам пул чикаради)
–Э, оввораси бор эканми? Бошига ташвиш тушган, беморларга ёрдам бериш савоб-ку.
Ихтиёр хожи:
–Куп яшанг.
Почтачи аёл:
–Кани хожи ака, мана бу ерга имзо чекинг.
               Ихтиёр хожи имзо чекади. Почтачи аёл пул беради.
Почтачи аёл:
–Санаб олинг.
Ихтиёр хожи (пулни олиб):
–Ишонаман сизга.
Почтачи аёл:
– Унда менга рухсат.
Ихтиёр хожи (берилган пулдан иккита мингталикни узатиб):
– Бу йул кирангизга.
       Почтачи аёл:
–Хожи ака агар шундай килсангиз, иккинчи келмайман.
        Ихтиёр хожи:
–Ахир шунча йул босиб келяпсиз.
         Почтачи аёл:
– Бир вактлар акам Тошкентга институтга кириш имтихонини топширгани кетаётган булган. Уша куни таксичилар кира хакини нихоятда ошириб юборган эканлар. Акам, пули камлигидан оркага, кишлокка кайтмокчи булиб турганида сиз машинада Тошкентга кетаётган экансиз ва акамнинг ахволини тинглаб, уни бепул олиб кетган экансиз. Энг кизиги Тошкентга олиб бориб «илохим укишга кир» -дея дуо килгансиз. Шу билан акам укишга кириб кетган экан. Бутун умр онам сизни дуо килиб утдилар.
            Ихтиёр хожи:
–Акангиз ким? Качон мен у кишини Тошкентга олиб кетган эканман?
           Почтачи аёл:
– Эски шахардаги «Нуроний» чойхонаси оркасидан кетадиган Ок кишлокда яшаганмиз. Акам хозир Вазирликда ишлайдилар. Абдулла Бекназаров дейишади у кишини.
          Ихтиёр Хожи:
(пешонаси тириштириб, икки чаккасини бош ва курсаткич бармоклари уртасига солиб эсламокчи булади, аммо, эслай олмайди. Бошини чайкайди)
– Качон булган экан бу вокеа?
           Почтачи аёл:
– Бундан уттиз йиллар аввал. Акам сизни доим миннатдорчилик билан эслаб, агар уша куни Хожи ака менга дуч келмаганларида, мен Тошкентга борармидим, укишга кирармидим дейдилар. Сизнинг махаллангизда ишлаётганимни биладилар. Хали бир келиб сизни зиёрат килиб кетмокчилар. Узр, бу гапларни айтмасликни тайинлагандилар, айтиб куйдим (кулади). Бирон бир ёрдам керак булса у кишига айтаверинг, сизнинг гапингизни икки килмайдилар.
          Ихтиёр хожи:
–Канака ёрдам? Хаммаси жойида. Келмокчи булсалар, бош устига. Хурсанд буламиз.
         Почтачи аёл:
– Узр, Хожи ака, ха энди акамнинг кули очик одамлигини айтмокчи эди. Ранжитган булсам узр
           Ихтиёр хожи:
         –Узр сурашга асос йук. Качонги вокеани ёддан чикармай юрибдими, акангиз окибатли инсон  эканлар. Мен хурсанд булдим. Акангизга салом айтиб куйинг.
            Почтачи аёл:
– Майли мен кетдим булмасам.
                Почтачи аёл чикиб кетади.
           Нуриддин ака (когоздан бошини кутариб камерага караганча):
          –Яхшига килсанг яхшилик хам айтадир, хам кайтадир, ёмонга килсанг яхшилик на айтадир, на кайтадир,-деганлари шу эканда-а? Уттиз йил олдинги гапларни эслаб юрибди-ей.
             Хожи ака, яхшиликнинг жавоби яхшилик. Мана куриб турибсиз. Бир марта Тошкентга машинангизда олиб бориб килган яхшилигингиз, бутун оиланинг эсида бир умр сакланибди.
             Лекин, жиянингизга койил колмадим. Шунча мол-мулкни берганингиз эвазига окибатли булиши керак эди. Айникса, ишдан чикиб, ногирон булиб колганингизда хабардор буп туриши керак эди.
Ихтиёр Хожи:
–Нималар деяпсиз? Хабар олиб туриши керак эди? Мени судга бериб сарсон килиб уйнамокчи булиб юрибди-ю.
Нуриддин ака:
–Бирламчи барча хужжатлар сизники эканлиги ойдек равшан. Вилоят прокуратураси сиз томонингизда-ку.
Ихтиёр хожи:
–Мардон, конун мен тарафимдалигини билгани холда, мени судма-суд судраб, соглигимга путур етказмокчи.
Нуриддин ака:
–Дахшат. Нафс дея одамийликдан чикиб кетибди жиянингиз. Виждонсиз. Лекин бардам булинг. Конун хам, жамоатчилик хам сиз тарафда булади деб уйлайман.
Ихтиёр хожи:
–Илохим айтганингиз келсин.
               
ТАМОМ


Рецензии