Курапацки сон для Василевич

Курапацкі Сон для Наталлі Васілевіч
У кожнага чалавека ёсць сябры, аднадумцы, блізкія… Тыя людзі, якіх ён хацеў бы бачыць на Курапатах, або нават, якіх ён зваў на Курапаты, але так і не ўбачыў там.
Вось мне прысніўся сон, і Гасподзь прабудзіў мяне роўна ў 3 гадзіны ночы, каб я запісаў яго. А сон быў такі…Сон мне растлумачыў, чаму людзі не маглі сустрэцца на Курапатах. Па сутнасці сон быў пра гэты пост. Я сядзіў і пісаў доўгі доўгі сон пра тое, чаму мы не маглі сустрэцца. Сон якраз і быў пра тое, што я пішу вось толькі што. Пост быў доўгім. Але так ужо выходзіць, што пост будзе кароткім. Я сядзе і пісаў пра тое, пісаў доўга, пісаў пра тое, што мне сніўся сон… а тут напішу коратка, Наталля, а табе не сніўся падобны пост. Ты ж калісьці мяне з сяброў выкінула, як і твой Аляксандр Шрамко, якога калісьці хацеў нават за духаўніка ўзяць. А цяпер вось думаю, а на які такі хрэн з рэдзькай патрэбен мне нейкі Шрамко, калі я ведаю самога Зміцера Дашкевіча. Ну і што, што Зміцер не праваслаўны, мы з ім былі разам Ноччу, і я яго не кіну, і ён мне дапаможа. І я яму не здраджу…
04.03.2017г.