Нотаниш одам

Мен сени на;адар ;урмат ;иламан,
;увониб кетаман учратиб ;олсам.
Эркинман, бахтлиман чунки сен билан:
Сен менга на дўст, на душман эмассан.

Мен сендан, биродар, на бир яхшилик,
На бирор ёмонлик кўрмадим ;али.
Сен мендан, биродар, на бир вахшийлик,
На бирор эзгулик кўрмадинг ;али.

Мен сени билмасман, сен эса - мени,
Су;батлашсак бўлар го; йи;лаб, кулиб.
Сен бир ;айрихо;сан, кетмайсан менинг,
;асратимдан кулиб, бахтимдан куйиб.

Мен сени тенгларман беайб гўдакка,
Мусичага ;иёс этгум беозор.
Бот-бот ча;ираман сени кўмакка,
;ар гал танишлардан бўлганда безор.

Дўстларнинг ту;мати ;олдириб до;да,
Номимга нога;он ташласа соя.
Танишлар ;ийбатим ;илётган чо;да,
Сенга бир термулиб олсам кифоя.

Бу дунёда баъзан я;ин танишдан,
Узо;ро; нотаниш афзалдир, Эгам!
Мен сенинг корингга ярай ;амиша,
Бахтимга омон бўл, нотаниш одам!


Рецензии