I.
вось пялёстачкі снегу…
урэшце лятуць.
так бязгучна вальсуюць,
што сцішаюць хаду
і пачуцці, і думкі
ўсіх жыхароў
гэтай строгай сталіцы,
і ласкавым карункам
змякчаюцца рысы –
будынкаў,
і твараў,
і нават характару;
гэта ўсцешна.
II.
а давай
нікуды не пойдзем?
бо прыгажосць
дастаткова адчуць
праз акно, у кватэры,
засяроджаным
сузіраннем;
дык давай
абдымкі раскрыем,
хай сумёты
гараць цеплынёю,
хай заваліць нас
пухам
святым, лебядзіным…
зiмовы накiд
© Copyright: Янина Пинчук, 2017
Свидетельство о публикации №217111901369
Свидетельство о публикации №217111901369
Рецензии