Я люблю напругу і імклівасць сходаў,
Крокі гулкія падземных пераходаў,
І калі вагон амаль знікае ў тунэлі,
І калі нясуцца ўверх ці ўніз арэлі,
Я люблю чуццё за пяць хвілін за стрэчы,
І не дзень, не ноч, а ранак альбо вечар,
Я люблю стаяць над Свіслаччу на мосце,
Так, як быццам бы чакаю тут кагосьці,
У бязважкасці вісець між берагамі –
Толькі бездань хваляў пад нагамі...
Бы язычніца, абагаўляю самалёты,
Бо стаешся цалкам іншаю істотай,
Калі дух займае ў дзіўнае імгненне
Развітання з сілай прыцягнення;
Я люблю вясною лопанне пупышкаў –
Да лістоты застаецца толькі крышку…
Я люблю – памкненне да свабоды,
Я люблю – метамарфозы пераходу...
Пераход
© Copyright: Янина Пинчук, 2017
Свидетельство о публикации №217112700506
Свидетельство о публикации №217112700506
Рецензии