Адставанне
навобмацак кволая проза -
далёка, занадта нават,
ад даўніх яскравых крозаў;
вершыкі – бедныя краскі
з тых, што растуць у гародзе:
нешта з пачатку зламана
ў шэрай маёй прыродзе;
ці варта гарэць, імкнуцца,
упаўшы, ўставаць, ісці,
калі ўсё адно безнадзейна
я адстаю ў развіцці?
Свидетельство о публикации №217122001402