Той дзень збяднеў, зліняў, як кот марцовы,
Як дзьмухавец ад ветрыку сканаў,
Калі не падзяліўся куфлям піва,
Калі спісаць кантрошу ты не даў.
Той дзень, лічы (калі ўмееш)
Ты змарнаваў ужо дашчэнту
Калі ты пяць хвілінак не даседзеў
Да часу як паставяць энку.
Той дзень зусім закрэслены табою,
Калі ты дэканацкіх абмінуў,
Не адказаў Фядоту, Толю,
Абразу хамства моўчкі праглынуў…
Пазней падумаеш самотна ў хаце
І будзеш скаргі кідаць за сталом.
Не мы, дык іншыя заплацяць
За крвадушша
Вінаваты злом.
Мы не плюём на дружбу і гулянкі,
Кіхаем на практычныя і пары.
Сябры, давайце будзем усміхацца:
За ўсіх. Хай здзейсьняцца ўсе мары.
Я не сьвяты, дый і не нячысьцік, пэўна,
Даруйце калі часам быў «занадта»
Ці там кагосьці смехам сваім крыўдзіў,
Але для шчасця было ўсё прыдатна.
Студзягi Пераробка П. Панчанкi
© Copyright: Вольга Глинская, 2018
Свидетельство о публикации №218012001485
Свидетельство о публикации №218012001485
Рецензии