Роберт Бёрнс. Лорд Грегори
Куда идти теперь?
Лорд Грегори, будь добр ко мне
И отвори мне дверь.
Бежать решилась от семьи,
Я чувства не тая.
Но коли нет в тебе любви,
Хоть пожалей меня.
Забыл ли ты тот лес густой,
меж двух прозрачных рек?
В нем поклялись вдвоем с тобой,
Что вместе мы навек.
Не слышал мир священней слов!
Тех дней простыл и след.
И что мертва твоя любовь,
Поверить силы нет.
Мне сердце-камень не суметь
Слезою растопить.
Отрадой было б умереть
И в смерти все простить.
Господь, мне вечный сон пошли
В далекой стороне!
Пусть тот, в чьем сердце нет любви
Забудет обо мне.
O MIRK, mirk is this midnight hour,
And loud the tempest’s roar;
A waefu’ wanderer seeks thy tow’;
Lord Gregory, ope thy door.
An exile frae her father’s ha’,
And a’ for loving thee;
At least some pity on me shaw,
If love it mayna be.
Lord Gregory, mind’st thou not the grove,
By bonnie Irwine side,
Where first I own’d that virgin love
I lang lang had denied?
How aften didst thou pledge and vow
Thou wad for aye be mine!
And my fond heart, itsel sae true,
It ne’er mistrusted thine.
Hard is thy heart, Lord Gregory,
And flinty is thy breast:
Thou bolt of heaven that flashest by,
O wilt thou give me rest!
Ye mustering thunders from above,
Your willing victim see!
But spare, and pardon my fause love,
His wrangs to heaven and me!
Свидетельство о публикации №219011200935