4. 1. Главная задача психологии как общественно по

4.1. Галоўная задача псіхалогіі як грамадска карыснай прыкладной навукі.

У нашы дні амаль усе падручнікі філасофіі распавядаюць, як старажытнагрэцкі філосаф Дыяген (412-прыблiзна - 323г. да н.э.) хадзіў па горадзе днём з запаленым ліхтаром, а на здзіўленыя пытанні суграмадзян "Навошта?" адказваў: "Шукаю чалавека...". Але адказу на пытанне, чаму Дыяген не прызнаў за сваім суграмадзянамі годнасці чалавека які адбыўся? - падручнікі філасофіі, псіхалогіі, сацыялогіі і паліталогіі не даюць... I ў рускай мове ёсць прымаўка на тую ж тэму: "Усе мы людзі, ды не ўсе людскія", якую У.I.Даль у сваім слоўніку жывой вялікарускай мовы (артыкул "Людзі") суправаджае словамі: "Г.зн. роду чалавечага, але без чалавечай годнасці". А без пэўнасці ў адказе на пытанне: «У чым і як выражаецца годнасць чалавека прадстаўніка біялагічнага выгляду «Homo sapiens»?- незразумела, як трэба выхоўваць дзяцей, а як недапушчальна. І таму без адказу на гэта мауклiвые пытаннi цывілізацыя асуджана быць у канфлікце і з біясферай зямлі, і з прыродай чалавецтва…
Галоўная задача псіхалогіі як карыснай грамадству прыкладной навукі - дапамагчы чалавеку арганізаваць яго псіхічную дзейнасць так, каб ён не быў "памылкай прыроды", якую Прырода з часам б выправіла, бязлітасна знішчыўшы чалавека i чалавецтва; каб кожны мог дабратворна ў поўнай меры рэалізаваць у жыцці свой генетычны патэнцыял развіцця.
Сказанае ў папярэднім абзацы тычыцца як усякага індывіда персанальна, так і культурна своеасаблівых суполак, аж да чалавецтва ў цэлым: практыка — крытэрый ісціны, і, адпаведна гэтаму прынцыпу, непатрэбнае для Прыроды не выжывае.
Рашэнне гэтай - галоўнай - задачы грамадска карыснай псіхалагічнай навукі патрабуе разгляду:
- магчымых станаў структуры псіхікі асобы як інфармацыйна-алгарытмічнай сістэмы;
- функцыянальнасці кожнага варыянтў;
- выбару найбольш функцыянальнага станў і выяўлення шляхоў, метадаў пераходу да яго ад любога іншага.
Патрабаванне забеспячэння метралагічнай можнасці пры такім падыходзе азначае, што кожны індывід на аснове яго уласных пачуццяў павінен быць здольны свядома размяжоўваць у сабе самым ўсе кампаненты прапанаваных яму мадэлей псіхікі і осознано ўспрымаць характар узаемасувязяў паміж імі і змяненне iх.