Навошта
Бо я ж на ёй не размауляю.
Так, дзеля жартачкi зрадка
Сказаць два словы патрапляю.
Адна уцеха – як братка
Я роднага калi-нiколi сустракаю,
Тады ужо мова не брыдка,
Тады i песнi нават я спяваю
На вершы Багдановiча,
Бо вельмi я яго кахаю.
(Из папки "Стихи друга")
Свидетельство о публикации №219100601186