Перевод на белорусский

 "СТАЯЧЫЯ  МОГІЛКІ"(па  аповесці  Ірыны Багданавай  "Фарфоравая  памяць"

  Паўночны фронт. Умацаваны  раён.
  У  што  ператварыўся ўвесь  зранены  ён.
  У  варонках  дарогі,  ўсе  вёскі  разбіты,
  Снарадамі  лес  ды  палі  ўсе  парыты!

  Змагалісь  тут  воіны не  шкадуючы  сілоў,
  Жывымі  хацелась  вярнуцца  дамоў!
  Яны  ворагаў  гналі вераломна  і  слела,
  Агрызаліся  немцы,  але ж  неслісь  ашалела!

  Тут  лінія  фрону ўздоўж  Вязнікаў  ішла,
  І  многіх  байцоў  пахавала  вайна.
  Самалёты  бамбілі,  баі  страшэнныя  ішлі,
  Кожную  пядзю крывёю  палівалі  байцы.

  Не  шкадуючы  сябе,  не  шкадуючы  сілы,
  Напрамкі  гналі  ворагаў  прэч!
  Па  балотах ды  рэчках  застылых!

  Не  даючы  апамятавацца  ворагаў  гналі,
  Лавінаю  неслась  "Ура"  ва  ўсе  далі.
  Вельмі  моцны  мароз у  канцы  восені  стаў,
  Усю  хворую  зямлю  той  мароз  закаваў!

  Замерзлі  ўсе   целы і  мяцеліца  выла!
  Быццам  маці   неўцешна  па сынку галасіла...
  Вось  баец  малады без  нагі  акалеў,
  А другі - кулямёт  адпусціць  не  хацеў.

  Як  дзяўчыну  прыхінуў  ён  да  моцнай  грудзі,
  "Я  вярнусь!"-ён  крычаў, -"Ты  чакай  мяне,  жді!"
  А  трэйці - як  вершак,  ды  без  галавы!
  Памерлымі поўнілісь  ўсе  ямы  й  равы.

  Усе на  полі  Парошыным  там  паляглі!
  Санітары  адразу  ўсіх  зцягці  не маглі.
  Так  ворага  гналі,  ды  піхалі  ўзашэй,
  Зараз  гэта  было  ўсяго  ў  жыцці  найважней!

  А  каб  лягчэй  тады ўсе  целы  адшукаць,
  У  гурбы  пачалі іх  стоячы  ўтыкаць!
  Хто  стаяў  ўперад  працягнуўшыя  рукі,
  Хто  сябра  цягнуў ,ды  ўпаў  ад  натугі!

  Хто  з  ранай ў  жывот,  хто  на  куст  заваліўся,
  Хто   сказіў страшна  твар,  а  хто  Богу  маліўся!
  Усе  застылі навечна на  тым  "полі  Стаячым",
  За  дамы,  за  каханых - бо  права  не  мелі  інакшы...

  Як  далей, катаў  тых, по балотах  пагналі,
  Тады  з  пад  снегу "стаячых  байцоў"  пазбіралі.
  Пахавалі  герояў ў  зямлю крывёю  палітай,
  Пазначыді  месца  дошчачкай  не  хітрай.

  З  надзеяй,  што  ўстануць  потым  абеліскі,
  Апусціўшыся на  калені, ды  паклон  зрабіўшы  нізкі.
  Быць   можа  вайна  не  ўсе  таямніцы  адчыніла?
  І  можа  не  ўсе  ляжаць  ў  брацкіх  магілах?
 
  Але ж памятуюць  людзі могілак "Стаячых"  тых  месца!
  І  нясуць  туды   кветкі  і  жаніх, і нявеста.
 
    люты  2020  года