Хатыньск набат перевод на белорусский

 22 сакавіка  якісь  дзень  не  шчаслівы,
 Адбываюцца  ў  ім  штось  ня  добрыя  дзівы.
 Ёсць  у  народзе  свята  "Соракамі  "завецца,
 Закранае  яно  душу  і  кожнае  сэрца.

 Пакутнікаў  40  было - што  за  веру стаялі,
 З  таго  дня  людзі  40  марозаў  яшчэ абяцалі.
 Ў  такую  вось  раніцу  здраднікі  вёску  зпалілі,
 За  тое, што партызаны, ворагаў  крыху  побілі.

 Дык  к  гэтаму  святу  40  выраяў  ужо  прылятаюць,
 І ў  мясцінах  сваіх, птушкі новае  жыццё  пачынаюць.
 Ляцяць і  шукаюць, вакол  аглядаюць,
 Чаму  толькі  коміны  тут  узнікаюць!?

 Не  чуваць  жаўрукоў, а  дымяцца  паленні,
 Дзе ж будуць  выводзіць  яны сваё  пакаленне?!
 Дзе ж  зграям бусліным  зараз  ўсім  размясціцца?
 Пад  стрэхамі  ластаўкам  дзе  прыляпіцца!?

 З  жалобнымі  крыкамі  над  згарэлаю  вёскай,
 Удалеч  ішлі ад  журбы  адгалоскі.
 Які ж гэта  здраднік  зрабіў  столькі  гора?
 А  замест  былых  хат - ўсё  чорна  ды  гола !

 Гаспадаркі  згарэлі, жывёлы  і  дрэвы,
 Сіратліва  завесы  скрыпяць,  што  не  дагарэлі...
 Датла  ўсё згарэла - ніхто  не  застаўся!
 Адзін  толькі  вецер  ў  поплі  тым  завіхаўся!

 Сагналі  ў  хлеў  і  старых,  і  малых,
 А  хто  упіраўся - дык  прыкладам  пад  дых !
 Заперлі  у  хляве,  зачынілі  вароты,
 Абклалі  саломай,  ды ўзялісь  "за работу".

 Хто  мусіў  ўбегчы,  ці  выпаўзці  з  пекла,
 Кулямётамі  ўсіх  каля  хлева  пасеклі !
 Цудам  збегчы  змаглі  дзве  дяўчынкі  з  палону,
 Давялось  жыць  застацца і  адному  малому.

 Бо  маці  яго  сваім  целам  закрыла,
 Мо  ён  хоць  застанецца  з  брацкай  магілы ...
 Безпрытомнае  потым  адшукалі  там  цела,
 Дзіцянятка  чарнява  як  лунь  пасядзела.
 
 Карацялі  чорную  сваю  справу  зрабілі,
 Каб  хатыньцы з  партызанамі  сувязь  больш  не  вадзілі.
 А вецяр  між  комінў  злосна  гарцаў,
 Адпомсціць  ён  здраднікам  быццам  бы  пагражаў.

 Застаўся  паранены  адзіны  тут  зведка...
 Адшукаў  між  ахвяр  ён  сыночка-падлетка!
 Не  жывога  на  рукі  ён  ціха  падняў...
 Так  помнікам  ён - на  папялішчы  тым - стаў !

 Згарэлі  жыўцом  і  жыхары  маёй  вёскі,
 Апасля  вайны  мне там  нарадзіцца  давялося.
 Партызаны  тым  катам засаду  зрабілі!
 Ад  злосці  яны  Горваль  на  "Пакроў"  запалілі.

 Такоя  жа  пекла як  у  Хатыні  было,
 У  жывых  засталіся - хто  ўцёк  за  Дняпро!
 Маёй  прабабульцы  Бог  гадкоў  дараваў,
 Дык  вораг  старую  - не  пашкадаваў!

 Зрабілі  могілкі  ў  Хатыні,  з  136  вёсак!
 На  зямлі  беларускай  вайны  адгалосак !
 І  звон  тут  стаіць  каля  кожнай  хаціны !
 Аб пакутніках  тых  тут стаяць  успаміны !

 Каб  памяць  жыла  на  ўсім  белым  свеце!
 Як  загінулі  тут  і  старыя,  і  дзеці...
 Як  мага  каб  мацней  людзі  мір  зберагалі!
 Хатыньскі  набат - бье у  розныя  далі!

  22  сакавіка  2020  года

  77 гадоў  Хатыньскай трагедыі.