родину

ЛІТАРАТУРА БЕЗ НІЯКІХ

"Путешественница,потерявшая родину"

Ё ў мяне даўняя-даўняя знаёмая,такая даўняя і такая знаёмая,што ў нас
 магла быць нават наша агульная дачка(ну ці сын які,вісус).Але,відаць, ня ў той патрэбны час я стараўся...
А знаёмая гэта пісучая,нават жыве з той пісаніны,ня тое,што я,гультай і месцамі балван.Дык во,і праз гэтую пісучасць баба перыядычна трапляе на ражон маёй крытыкі.Вось і днямі выдае так нібы паміж іншым,нібы не разумеючы,што такімі інвектывамі раскідвацца - гэта як псіну сваю выгульваць у публічным месцы і экскрэменты за ёй не прыбіраць.
"...мне непонятна нехватка другим выходов «в город», а многим из этих «других» непонятна моя интоксикация без путешествий за пределы страны,  "С КОТОРОЙ Я НЕ ОЩУЩАЮ НИ МАЛЕЙШЕЙ КРОВНОЙ СВЯЗИ".

Вуснамі дзіцяці

Сядзім з хрышчоніцай за кухонным сталом дзьвюхпакаёўкі.На стале - ноўтбук,у якім нешта шукае старэйшая сястра Люцькі - Маргота.Вакно адкрыта,бо ў мамкі ў зубах дыміцца тонкая цыгарэта(лепш бы яна курыла тоўстыя).Мамка робіць каву ў невялікай каструльцы з ручкай...
І тут меншая выдае:
"- Мама,а чаму ты па-беларуску гаворыш толькі калі ў нас госьці?"