Як падвысиць нараджальнасць у Беларуси?

Намеснік старшыні Рады Рэспублікі Мар'яна Шчоткіна заявіла, што ў Беларусі трэба шукаць новыя шляхі падвышэння нараджальнасці і падтрымкі маладых сем'яў. 10.03.2019 у эфіры тэлеканала «Беларусь 1» распавяла, што беларускія ўлады занепакоеныя падзеннем узроўня нараджальнасці ў апошні час. «Першае — трэба ацаніць тое, што ёсць. Другое: трэба прапаноўваць, што трэба памяняць. Аб гэтым першым чынам павінны казаць самі сям'і і жанчыны — што трэба», — акцэнтавала ўвагу службоўка. Па меркаванні Мар'яны Щеткиной, насцярожвае той факт, што час нараджэння першага дзіцяці наблізілася да 30-ти гадам, бо маладыя бацькі (студэнты, маладыя адмыслоўцы) не могуць сабе дазволіць дзяцей. Як адзін з варыянтаў, Шчоткіна прапанавала падтрымку студэнцкіх і маладых сем'яў праз сістэму стыпендый і інтэрнатаў. Акрамя іншага, намстарш Рады Рэспублікі прапанавала накіроўваць свае прапановы ў дадзенай сферы ў Звяз жанчын і паабяцала данесці інфармацыю да зацікаўленых асоб.

Тэма вядома хворая.
Хранічнае безграшоўе, бесквартирье і імпатэнцыя на гэтай глебе могуць у хуткім будучыні паставіць пад сумнеў сам факт існавання беларускага народа.

Якія толькі "лекі" для паляпшэння дэмаграфічнай сітуацыі не ўжывалі.
Аграмястэчкі будавалі, палёгкавыя крэдыты моладзі давалі, а моладзь замест аграмястэчкаў наровіць за мяжу ўцячы.
Чаму?
- Няма ў нас у краіне канструктыўнай нацыянальнай ідэі.

Ізноў жа, хто сёння ў стане мець дзяцей?
Службоўцы рангам вышэй і карупцыянеры ўсіх рангаў.
Ім іх прыбыткі дазваляюць шматлікае, але на дэмаграфічную сітуацыю гэта не ўплывае, службоўцы ўжо ў веку, а карупцыянеры ў сталым страху

Спрадвеку, самым прадуктыўным у плане "детоводства"  класам, было сялянства, у першых таму, што зямля заўсёды і ўсіх можа прахарчаваць, а ў другіх, таму што ў сялянскай сям'і ўсім справа знойдзецца і чым больш народа працуе, тым багатыру жыве сям'я.

Але ў апошні час сялянства як клас знікае. Чаму так адбываецца?
- Справа ў тым, што імпартныя тэхналогіі, заснаваныя на роботизации сельскай працы робяць беларускага селяніна не канкурэнтаздольным у сваёй уласнай краіне.

Можна і ў нас пайсці па шляху роботизации, ды вось толькі тады сялянства можа наогул знікнуць.

Я прапаноўваю ўважлівей дагледзецца да Агропрому.
Сёння Беларусь у вялікіх колькасцях экспартуе малочныя  і мясныя прадукты вырабляныя ў буйных механізаваных гаспадарках, у якіх сяляне не патрэбныя, тамака патрэбныя "вузкія адмыслоўцы", будзь то аператар машыннага даення або адмысловец па ўборцы гною.
У гэты жа час мы імпартуем зеляніна з Ізраілю, бавоўна з Судану, гарбата з Індыі, садавіна і ягады з Польшчы...
У усіх гэтых тавараў ёсць адна агульная ўласцівасць - усе яны вырабленыя ручной сялянскай працай.

Безумоўна, выгадаваць у Беларусі чай або бавоўна няпроста, аднак, што мяшае выгадоўваць зеленные культуры, скрыпень, які па ўтрыманні таніну не саступае лепшым гатункам індыйскага гарбаты?
Ёсць і яшчэ шэраг культур, якія ў сялянскай сямейнай гаспадарцы маглі бы стаць асновай дабрабыту, гэта лён і рабарбар.

Што такое лён ведаюць усё, ён нават у гербе Беларусі прысутнічае.
Пра рабарбар жа ведаюць пакуль не ўсё.
Для тых хто "не ў курсе" растлумачу, што рабарбар гэта каштоўная шматгадовая зеленная культура, ставіцца ён да сямейства грэчкавых, найблізкім сваяком рабарбара з'яўляецца шчаўе.

У ЗША рабарбар лічыцца фруктам, кошт яго дасягае 10 даляраў за кілаграм, настолькі багаты ён вітамінамі і каштоўнымі арганічнымі кіслотамі. Ураджайнасць рабарбара дасягае 500 цэнтнераў з гектара, што ў перакладзе на амерыканскія даляры складае паўмільёна ў год. Пры гэтым, збор ураджая хвосцікаў рабарбара можа доўжыцца практычна круглы год. У адчыненым грунце з красавіка па кастрычніку і ў абароненым грунце ўвесь астатні час.

Для сялянскай сям'і лепш рабарбара мабыць нічога не прыдумаць

Аднак, не ўсё з рабарбарам проста, насенне рабарбара ў нас не вырабляюць, ды і гадоўля рабарбара з насення справа няпростае.

Таму патрэбныя, хай і невялікія, але інвестыцыі.

Але дзе іх узяць, калі ў большасці насельніцтва грошай хапае толькі на ежу.

Я прапаноўваю ўзяць грошы тамака, дзе іх марнуюць, а менавіта ў харчовых гандлёвых сетках.

Для гэтага досыць абавязаць уладальнікаў гандлёвых сетак прымаць на рэалізацыю ад насельніцтва хоць бы зеляніна, а для таго, каб гэтую зеляніну маглі купіць спажыўцы "макарошек", тыя жа пенсіянеры, студэнты і іншыя малазабяспечаныя грамадзяне, увесці ў абарачэнне "кааператыўны крэдытны квіток", подкреплннный той жа зелянінай, а яшчэ лепш насеннем, бо свежая зеляніна прадукт які хутка псуецца, а насенне могуць захоўвацца стагоддзямі.
 Да прыкладу, 40 - 50 грамаў насення рабарбара па кошце роўныя 1 граму золата, але ў адрозненне ад яго насенне можна выгадоўваць да бясконцасці.

Каб арганізаваць таваразварот і фінансавыя разлікі, прапаноўваю стварыць КДБ -  кааператыўны генетычны банк.

Для пачатку працы ў мяне маецца невялікая плантацыя рабарбара і каля 50 кілаграм насення, гэтай колькасці годзе каб засадзіць 80 - 100 гектараў, з якіх могуць прахарчавацца 100 шматдзетных сялянскіх сем'яў, а гэта ўсяго за 10 гадоў больш 1000 дзяцей.

А ці ёсць разумная альтэрнатыва прапанаванаму мной рашэнню?
У 1918 году маскоўскім анархістам Хватовым, быў выдадзены вельмі цікаўны дакумент "Дэкрэт аб аграмаджванні расійскіх дзяўчын і жанчын". З нагоды гэтага дакумента было шмат спрэчак, справа нават дайшло да суду, падчас якога ўзброеныя штыкецінамі жанчыны спрабавалі забіць обвиняемого і разагнаць ахову суду. Адвакатам абвінавачванага выступала чэлес ЦК ВКП(бы) Аляксандра Коллонтай, абвінавачваны быў апраўданы, а парадак атрымалася аднавіць толькі з дапамогай браневіка.

Думаю такое рашэнне дэмаграфічнага пытання нам не падыходзіць.