Иш къойгъан тиширыулагъа. Белые стихи 60-х г. 20в

Джырчы Сымайлны сёлешгени да назмуча эди да, амал табхан адамла айтханын джаза тургъандыла. Насыб болуб, ол адамланы игилигинден, джолда-къолда айтыб кетген сёзюнден бир юзюкле бюгюн  сюйген халкъыбызны дараджалы адамларындан таба барабыз. Аллах барысына да, туугъанына, туудугъуна дери  насыб берсин! Юйдегиси барысына да бек бюсюреулюдю. 

САМАН ЭТЕ ТУРГЪАН ТИШИРЫУЛАНЫ ИШ КЪОЙГЪАНЫНА
/Къызыл Октябрь элни айтыуундан, Кипкеланы Нануудан алыннганды. 1960./

Да, эгешчикле, иш къойуу адет – сыйлауду,
Ол – энчи сыйгъа сайлауду,
Шам – Къарачайны чам чурумлары кёбдюле,
Ой тиширыула эркишилени таргъа тыяргъа да  ёчдюле,
Чурумгъа тюшгенлени хурджунлары толу болсун,
Чурум этгенле да къуанчдан, насыбдан толсун!

Эй, Къарачайынг – нарт къабакъ,
Тёгереги мийик  таулары бла сакъ,
Минги таунда – буз беллиги,
Баш булчугъунда – булут джеллиги,
Ёзенлеринде уа – чёртлеуюк,
Чегети десенг – юллеуюк,
Къаясы десенг – ауарлай,
Бу джары десенг – тартарлай,
Джоллары айланч – буланчды,
Ол  да джолоучугъа джубанчды,
Эй, къайнаб чыкъгъан гарасы,
Бу гелеу ханслы таласы,
Эллери  десенг а – шахарлай,
Тиширыуу  кёз алдарлай:
Ашха джетселе – биширген,
Ишге джетселе – битдирген,
Эркишиге тин бериучю,
Джюрекден джылыу бёлюучю,
Иш къоюб саугъа алыучу,
Джашаугъа къуат салыучу.

Иш къоюу адет, учлуду,
Сый берилгенинг борчлуду,
Энди иш къойгъан бизге этерин этгенди,
Хайда марджала, адет къайтарыу  бизге  джетгенди,
Да, борчубузну тёлейик,
Бу тюменни да бу джохар къызчыкъгъа берейик.

Ай, эгечле, къарайма да, биреригиз бирер алтын чабакъ,
Иги бла айтылыр да сизни кибик тиширыуу болгъан  нарт къабакъ.