Дуния деген кёзбауду, муратларынг толмайды,
Аджал деген таджалды, бир джабышса къоймайды.
Ёлюм деген алайды, туу санланы эритген,
Ана бла баланы бир - бирине термилтген.
Ёлюм деген алайды, уча келиб къонады,
Тенгсинмеген тенглеринг къабыр къанга джонады.
Ёлюм деген алайды, тар мекямгъа джыяды,
Булбул кибик тилинги сёлешдирмей тыяды.
Ёлюм деген алайды, болджалындан таймайды,
Санау кюню битгенни элтмегенлей къоймайды.
Ёлюм деген алайды, санларынга джайылыр,
Сюйгенлени, джауланы бир - биринден айырыр.
Керти дуния - ол дуния, "буду" - деген джангылыр,
Джан, тёнгек да - Аллахдан, джетген заман алыныр.
Дуния деген кёзбауду, ёмюр джолунг – ёрлеудю,
Ёлюм келиб тийгени - джан борчунгу тёлеудю.
ЁЛЮМ. Стихи 60-х г. 20в
© Copyright: Исмаил Семенов-Джырчы Сымайыл, 2020
Свидетельство о публикации №220110201627
Свидетельство о публикации №220110201627
Рецензии