Сорууум. Стихи 60-х г. 20в

Айт, топуракъ, сенден хапар алайым,  не халдалла баурунгда джатханла?
Анда зулму, питна, зарлыкъ бармыды,  бармыд анда онгусузлукъ басханла?

Айт, топуракъ, сыйлы кебин чиримей,  турамыды джер обада джылтыраб?
Огъесе ол, учуз атлес кебинча, мукут болуб къуюламыд, умурлаб?

Байла, бийле, мында кибик, шатмылла, мында кибик эземилле мискинни?
Дуния малгъа джашауларын бергенле, хайырланыб турамылла кирини?

Айт, топуракъ, джаназысыз джатханла  ассымылла Джанаби – Хакъ къатында?
Эл сыйлагъан,  динни  тутхан алимле, турамылла анда да халкъ аллында?

Айт, топуракъ, кимди сенде  онг болгъан, ким къалады къуртну ашы болмайын?
Не хазнады сан чириуден къутхаргъан? Тынгылайса... Джокъду джууаб... Сормайым...

Эй, джашагъан, дуния малгъа алданнган, тохда, солу, сагъыш эт да бир ойлаш!
Туугъан кюнден  ёлген кюннге – бир атлам, ол заманны бир – биринге бир къараш!


Рецензии