САРЫ АТЫМ. Стихи 60-х г. 20в

Сары атым, джаллы джыртхан, сюйген атым,
Не эсе да эсге келди джохар атынг,
"Акъджал" - дей эм, мине тебреб джасандырсам,
"Акъджал" - дей эм, тойда, чарсда айландырсам.

Айтханымы сен эте энг, бирин бузмай,
Бир кере да къалмагъан эм санга базмай,
Кёб джоллада джюрютген энг, сыртынг талыб,
Бир кере да сындырмайын артха къалыб.

Бюгюн тюшде ол сыфатынг кёзге келди:
Тик сенчадан, анам хариб, бизге энди,
Аллыбызда сен тесукъа этдинг тамам,
Бизге къараб ышарылды, сора, анам.

Уяу болдум, сагъыш этдим, хошлукъ табдым,
Тюш къоркъуун сабийледен кери атдым,
Джораладым: сени керти джаллы сойду,
Мени уа зар, адам бетли бёрю джойду.

Къадарыбыз ушаш болуб экибизни,
Аны ючюн кёрдюм сени, бир ишексиз,
Джаллы чабхан мен да болдум, ажым этдим,
Къыйынлыкъны хар тюрлюсюн джырыб ётдюм.

Сары атым, сен термилмей ёлюб кетдинг,
Мен - сау къалыб ёлю кибик джашау этдим:
Тилчи тили аягъыма кишен салды,
Атлатмайын джашаууму онгун алды.


Рецензии