Отум джукъланды. Стихи 80-х г. 20в

(Патиматха)

Къайнамайды толу къазан юйюмде,
Отджагъада джарыкъ отум джанмайды,
Бу дунияда ёлюм деген тёреден,
Ачымайын бир адам да къалмайды.

Шорбат  кибик айланаенг, тауушсуз,
Юй джумушну эте эдинг, чарпытмай,
Айтхан сёзюнг – джюрегиме  джарашыу,
Этген ишинг  бир адамны  джарсытмай.

Ол дуниягъа менден алгъа кетгенсе,
Сыйратынгдан учуб ётер сен болгъун,
Мелекъутда мёлеклеге къаушуб,
Хур къызлагъа нёгер болгъун, тенг болгъун.

Тёзюм деген санны  джибча  байлагъагъан,
Тёрт санымы къурушдуруб, керилтмей,
Эй,  бу ёлюм алгъа мени элтге эд,
Артха къоюб былай ачы термилтмей!

Джангызлыгъым  тюшюндюрюб, ойлатыб,
Джашаууму ахыр ишин этдирлик,
Онган  джюрек  тебмей,  джанны суутуб,
Кёб турмайын, сени таба элтирик.

Сен барлыкъда эрке эдим, сабийча,
Сен джокълукъда – эл джарсыгъан бир факъыр,
Сенсиз джашау – суу шоркъада кёмюкча,
Уф – дегенлей, джукъланыргъа хаб  – хазыр.

Къайнамайды толу къазан юйюмде,
Отджагъада джарыкъ отум джанмайды,
Бу дунияда ёлюм деген тёреден,
Ачымайын бир адам да къалмайды.
1980. Терезе.