Акъ къочхарчыкъгъа. Стихи 60-х г. 20в

Унутмагъанма туугъан кюнюнгю, акъ къар юсюнде, балдыраджюзде,
Ананг ёнгелеб кетген эди да, сени да кючден табхан эм, излеб.

Анангдан талпыу болмазын кёрюб, къойнума сугъуб джылытхан эдим,
Къой сютден санга эмизик салыб, зор бла алай айнытхан эдим.

Тау солумлада,  джайлыкъда  кютдюм, сыртынгы сылай, санынга тие,
Бир – бирибизге юренчек болдук:  сен – кютю токълу, мен – сюйген ие.

Гырджын сындырыб  джарымын берсем,  къуш джутхан кибик  эндире эдинг,
Эрлай тындырыб,  бурнунг бла  уруб,  мени джартымы   бёлдюре эдинг.

Тубанда сюрюу табсыз джайылса,  таууш этгенлей чабыб келе энг,
Сени артынгдан сюрюу да къайта,  мени ишими къолай эте энг.

Сен шохлугъунга кертилей къалдынг,  юйюрсюнесе  ышаныб манга,
Мен  а къолума  бичакъны  алдым,  джаулукъ этерге тебредим санга.

Той уллу барад,  къонагъым  толу,  къолум бармайды сени сояргъа,
Алай не келсин,  амал табмайма  къурманлыгъымы этмей къояргъа.

Дуния джорукъ – ачы джорукъду,  кёб заты барды джюрекни эзген,
Сени джазыуунг – къурманлыкъ болгъан,  мени джазыуум – ол затха тёзген.