Джазыучу бла сёлеше. стихи 60-х г. 20в

Асыл битимни  чырмауукъ  къаблар –
Фахмуну аллын фахмусуз  тыкълар,
Эй, бир алимге – минг залим тиер –
Къагъылгъан  къушунг къанатын иер.

Ашхы бла аман бирге баралла,
Ёмюр ызларын бирге салалла,
Бири бирине ачыу чекдире,
Аякъ тайдыра, ажым этдире.

Аллах буюргъан бу сейир тёре,
Кетмезлик затды, къыйналма, кёре,
Ол къагъышыудан тотур аллыкъса,
Кючню джангыртыб алгъа барлыкъса.

Джау джаулугъу бла сени талпытыр,
Хорлам алыугъа таукел атлатыр,
Джауунг болгъанлай бел къатдыраса,
Онг болуб, анга бет атдыраса.

Мен джауларыма ёмюр тиледим,
Ала бар болуб – джокъду керегим:
Макъам келеди тауумдан, тюзден,
Джырым  саркъады  джюрекден, ёзден.

Бюгюн джауларым менден кючлюлле,
Менича болмай, къралдан ёчлюлле,
Болсун, къарнашым, заман – алагъа,
Чарх да бурулур мени табагъа.

Аманны Аллах кийирир чарсха,
Бир кюн  келмезле Къарачай харсха,
Заман аланы бояуун алыр,
Бояусуз сёзню  ортагъа салыр.

Мен бояу салмай окъа сёз айтдым,
Терс атлам этсем тоба бла къайтдым,
Зарлыкъ дегенни хатхум  сезмеди,
Чалдыу салыугъа бетим джетмеди.

Бир кюн Къарачай мени эскерир,
Ачыкъ сёзюмю багъасын берир…
Бусагъатда уа алада – къарыу,
Меники эсе - сабыр бла барыу.
1966.Черкесск.