Келиннге. Стихи 80-х г. 20в

«Аман болса да – къарнашды,  сабий болса да – джолдашды» –
Тёзмейин, келин, не этгин, джуукъ дегенинг – байлашды.

Аман болса да джуукъ – дженг,  кишини этме анга тенг,
Терс къараса да – джуукъду – керек кюн ёрге турлукъду.

Джуукъну кесиб атмазса,  элтиб базарда сатмазса,
Сени къанынгдан, джанынгдан болгъан башханы излеб табмазса.

Джуукъну сёзю джутулур, аны бла гъыр – мыр этилмез,
Кёлкъалды болуб, къаугъала чыгъыб, арада джолла  кесилмез.

Сен сёзчюлеге эс бурма, сёз чыкъгъан джерин айтдырыр,
Тёзюучю адам асылды, сёлешген - кесин батдырыр.

Ашхы ашхы зат эслейди, аман аманны кёреди,
Адамны ичи не болса – башханы  алай биледи.

Сен айтханлагъа  къарама, абсын - джарлынъы джаулама,
Болуму – олду харибни,  асламын андан даулама.

Тёзгенди тёшню ашарыкъ, берекет бла джашарыкъ,
Тёзмеген терсге тенг болуб, болур джан – джанын  ашарыкъ.

Джан – джанны сермер сен болма, сёзню джанынг бла ётме къой,
Джууаб бермейин тынгылаб,  табсыз заманны кетме къой.

Джашау - сюрмеси джитиди, ол хар «хыртдыны  сюрмелер»,
Бюгюн «кёкдеме» дегенинг, тамбла джерге тигелер.

Анга да акъыл кирликди, сен ашыкъдырма  аманны,
Адебсиз, чюйре  адамгъа «дерси» къатыды заманны.

1980.